Merhaba Doğan abi, (bana abi diyor, beni bu kadar gençleştiren birini sevmez miyim? Hiç sevmem "Sayın Cüceloğlu," diye başlayan o mektupları. "Doğan Hocam," "Doğan Bey," diyebilirdi; ama hiç birisi "Doğan abi" kadar gönlümü ısıtamazdı. Bu genç besbelli ki benim yetiştiğim ortama benzer bir ortamda yetişmiş.) Ben özel bir üniversitede burslu olarak 2. sınıfta okuyorum. Okulda hoşlandığım bir kız var ama ailesi zengin, altında arabası var, ben ise geçimimi zor sağlıyorum. Yazılarınızda ve konuşmalarınızda kendimizi olduğumuz gibi kabul etmemiz gerektiğini söylüyorsunuz ama şimdi bu adalet mi? Ben sevdiğim kıza açılamayacaksam kendimi böyle kabul etmemin ne faydası var? Bu arada aileme de çok kızıyorum, zamanında çalışmadıkları için, henüz onlara yansıtmadım, ama bu düşünce içimde giderek büyüyor. Ne yapmam lazım, Lütfen bana yardımcı olun.