Hiç yalan söylemeyi gereksinmeden yaşamını baştan sona anlatabilmek önemlidir, ama hiç de zor değildir. ... Bundan çok daha önemli, çok daha zor olanı, yaşamı karmakarışık, yaşamında anlatılmasından sakınca, utanç duyulacak olaylar varken, yine de o kişinin yalan hiç gereksinmeden yaşamını baştan sonra bütün çıplaklığıyla anlatabilmesidir. Bir inanın yer yer ayıplarla dolu yaşamını, hiç yalana gereksinmeden baştan sona anlatabilmesi için bu ayıpların, bu kusurların kendisine sıçrayamayacağı denli bir üst düzeye ulaşmış olması gerekir. Bu düzey, Nesimi'nin "Ar ü namus şişesini taşa çaldım kime ne?" dediği yerdir.
Ne Akif gibi, rahatlıkla anlatılabilecek dümdüz dosdoğru bir yaşamım var, ne karmaşık yaşamımdaki utanılası olayları açıklamaktan sakınca duymayacağım bir düzeye ulaştım. Ama değil mi ki özyaşamımı anlatmaya giriştim, başkalarına zararı dokunmadıkça, ayıplarımı, gizlerimi, eksiklerimi anlatmaya kararlıyım.
Bir yağlı kara gibi belleğime bulamış, yıllardır ondan arınamadığım bir utancım var.