Yazar: Cem Yılmaz Turan
Yayınevi: Doğan Kitap
Sayfa Sayısı: 160
Etiket Fiyatı: 9,00 YTL
Basım: Ağustos 2008

Cem Yılmaz Turan'ın Doğan kitaptan yayınlanan yeni romanı, Aşkın Sen Hali, bir kadının ne kadar sevilebileceği sorusuna yanıt arıyor. Aşkın en yalın ve en tutkulu halinden, platonik aşkın büyülü dünyasından başlıyor yolculuğuna.

Sevdiği kıza kalbini açamayan, yazdığı aşk mektuplarını vermeye cesaret edemeyen ürkek Naim'in mütevazı hayatı, Orhan Kanvel'le tanışmasıyla değişiyor. Çalıştığı holdingin sahibi olan genç mirasyedi, ülkenin en ünlü playboylarından biridir. Hiçbir kadına aşık olamayan Orhan, kendini bütün dünyadan farklı bir yöne giden lanetli bir ucube gibi hissetmektedir.

Aşkın ve yaşamın ayrı yakalarındaki bu iki insanın alışılmadık biçimde gelişen dostluğu, güzel psikiyatr Eylül'ün gizemli bir ruh hastasını yakalamak için Amerika'dan gelmesiyle daha da yoğun ve karmaşık bir hal alır...


Kitaptan;

"Gereğinden fazla söz söyleniyordu. Gereğinden fazla sesli. Kelime trenleri bütün gücüyle çarpıyordu birbirine. Çünkü aldatmak her cümlede gizli özne.

Ne eniştemin çalıştığı galeriye gelen eczacı kadının baştan çıkarıcılığı, ne de eniştemin o baştan çıkarıcılığa direnemeyen dışlanmış bir koca olması. Sebeplerin hiç bir anlamı yoktu. Aldatmanın nedeni, niçini, nasılı azaltmıyordu acısını.

Aldatmak kendinden önceki bütün açıklamaları siliyordu. Nasıl olduğu, niye olduğu, nerede olduğu hiç bir cevap, hiçbir gerekçe iyileştiremezdi ki ruhundaki dayak izlerini...

Gerçek, makul mazeretlerden ötede bütün yıkıcılığıyla dikiliyordu: Eşlerden biri kendi dünyasının kontrollü coğrafyasından firar edip,ait olmadığı bir karanlıkta günaha yuvarlanırken, diğeri gündelik işine gömülmüş alışılmışlığın sınırları içinde yaşıyordu, mesela çamaşırları makineden çıkarıyordu...

Savunma gücü yoktu. Engelleme hakkı yoktu. Durumu değiştirme şansı yoktu.

Çünkü o, o sırada ant içtikleri yaşamın bekası için bir şeyler yapıyordu: Çamaşırları asıyordu!

Aldatmak, doksan kiloluk bir yetişkinin üç yaşındaki bir çocuğu pataklamasına benziyordu:

Küçük bir çocuk getir gözlerinin önüne Süt kokan bakışları güvenle ışıldarken, suratını kaplayan koca bir yumrukla yere devriliyor; bak!

O baktığın ihanetin resmidir…

Küçük karnı acımasızca tekmeleniyor, gazoz şişeleri gibi narin ve kırılgan ayak bileklerinden kavranıp savruluyor; her eşyanın ve her çarpışmanın köşesinde biraz daha eziliyor gövdesi. Minik burnundan kan fışkırıyor; hiçbir şey gelmiyor elinden, çaresizce bağırmak, ağlamak, çığlık atmak dışında; işit!

O işittiğin ihanetin sesidir…

Sırala bildiğin bütün lanetleri, en sunturlu küfürleri et, vahşilikten iğrençliğe, bir ad da sen koy gördüklerine…

Küçük bir çocuktur aşk!

Kanlar içinde can çekişen.

Ve aldatmak, doksan kiloluk bir yetişkinin, üç yaşındaki bir çocuğu bütün gücüyle dövmesidir.

Savunma gücü yoktur. Engelleme hakkı yoktur. Durumu değiştirme şansı yoktur.

Yere eğildim, ikizleri kucakladım. Öpücüklere boğdum. Karınlarını gıdıkladım.

O acı dolu sesler kulağımda çınladı da, utançla öyle bir sarıldım ki az kullanılmış dişleriyle kolumdan koca bir parça ısırmalarını bile fark etmedim.

Ben bu zibidileri değil dövmek, kızmak, gözlerimin incitmesinden bile korkarım. Tıpkı sana bakmaya kıyamadığım gibi.

Umarım anlamışsındır, sana neyi vaad ettiğimi,

Ve küçük bir çocuk gibi senden, senden neden bu kadar çekindiğimi!"