Çevrimdışı

Gitmem Gerek...
Evvel zamanda, Küçüktüm..
Babamla markete gidip aldırdığım bir çikolata dünya mutlusu ederdi beni. Saftı kalbim, minikti. Etrafa bakıyordum herkes de bir sevecen haller. Bana mıydı onlar? Ah, tabiki. Herkes ne kadar da çok seviyor..


. . .


Sonraları biraz daha büyüdüm. Büyüdükçe umutlarım kırıldı. Beğendiğim bir bebeği alamadığımda kırıldı ilk umudum..
Ama sevmeye devam ettim. Bakıyordum insanların sevecen halleri sanki biraz azalmış gibiydi..

Büyüdüm, büyüdüm... Sevgi dolu sandığım kalpler taştan farksızmış. Umutlarım yine kırıldı. Neden böyle ki? Neden bu düşmanlık? Bu soğukluk..

Sevgi nedir bilmeyen insan topluluğunun içinde buldum kendimi. Hayallerim, düşüncelerim, umutlarım... Paramparça artık.
Umarsız davranışlar içinde insanlar. Bir telaş ki almış başını gidiyor. Neyin telaşı bu? Hayatın mı yoksa henüz görmediğimiz Ahiretin mi?

Yo, ahiret için çoğu ne yapıyor ki? Dünya telaşı almış başını gidiyor. Kalpler kırılıyor, insanlar aç kalıyor, susuz, üzgün, bitkin ve kimsesiz.
Birileri geliyor; hunharca, daha da fazla kırıyor!
Ya sonrası? Evet, sana diyorum, kalbinde en ufak merhamet, minicik sevgi olmayan insan; sana diyorum... Bu denli kırdığın kalp ya hergün Allah'a yalvarıyorsa?

Bilemezsin, sessizce uzdugun, kırıp döktüğün hayatları bilemezsin. Yaşamak güzel şey. Hayat sinavindayim. Ya geçeceğim ya da kalacağım..
Kalmak bana yakışmaz. Geçmek istiyorum; hem bu sınavdan hem de bu hayattan...

. . .

Yoruldum, umarsız düşünceler içindeki toplulukların yanında nefes almaya çalışmaktan..
Bu dünya bana çok fazla geldi. Mutlu bi kalbim vardı, şimdilerde hissedemediğim. Dostta düşman da aynıymış meğer, nasıl mı?

Bugün dostsun, yer içer, eğlenirsin. Belki de sırdaş olursun. Yapma.. Benim için geç belki ama sen yapma.. Bir düşman bin dosttan daha iyiymiş son zamanlarda bunu gördüm.

Ben mi çok büyüdüm, yoksa insanlar hep mi böyleydi.. Çok mu saftım ya da öyle mi olmak istiyordum..

Velhasıl yoldaşlarım, gitmem gerek. Gecenin karanlığı çökmeden, daha da kırılmadan...

Güzel insanlar hiç mi yok? Olmaz mı.. Ayağınıza taş değmesin.. Belki birilerinin kalbinde ufakta olsa bir kırıntıyımdır..

Her neyse. Gitmem gerek. Çok geç olmadan, daha fazla kırılmadan, üzülmeden...
Sessizce..
Usulca..
Gitmem gerek.

Hoşça ve dostça!
vioLeta

__________________