[Kalemzede]

Psikolojiye Giriş: Sigmund Freud'da Geç Dönem Psikanaliz Nedir? Ne Değildir?

Sigmund Freud 1905 yılında “Cinsellik Teorisi Üzerine Üç Deneme” adlı eserini yayınladı ve burada erken çocukluk gelişimini, bir çocuğun hangi aşamada sahip olduğuna bağlı olarak beş aşamaya ayıran psikoseksüel aşamaları keşfettiğini ortaya koydu: “Oral” (0-2 Yaş), “Anal” (2-4); “Fallik” (3-6); “Latent” (6-12) ve “Genital” İlk formülasyonu, toplumsal kısıtlamalar nedeniyle cinsel isteklerin bilinçsiz bir duruma bastırıldığı ve bu bilinçdışı isteklerin enerjisinin kaygı veya fiziksel semptomlarla sonuçlanabileceği fikrini içeriyordu. Hipnotizma ve abreaksiyon da dahil olmak üzere erken tedavi teknikleri, baskıyı ve görünüşte ortaya çıkan semptomları hafifletmek için bilinçaltını bilinçli hale getirmek için tasarlandı. Bu yöntem daha sonra Freud tarafından bir kenara bırakılacak ve serbest çağrışıma daha büyük bir rol verecekti.

Freud, “Narsisizm Üzerine” (1915) adlı kitabında dikkatini narsisizmin baş konusuna çevirdi. Freud, kateksis olarak bilinen bir sistem kullanarak kendine yönelik enerji ile başkalarına yönelik enerji arasındaki farkı karakterize etti. 1917'de “Yas ve Melankoli” adlı kitabında, bazı bunalımların suçluluk duygusuyla dolu öfkeyi kendine çevirmekten kaynaklandığını öne sürdü.1919'da “Bir Çocuk Dövülüyor” aracılığıyla kendine zarar verme davranışı ve cinsel mazoşizm sorunlarını ele almaya başladı. Depresif ve kendine zarar veren hastalarla olan deneyimine dayanarak ve I. Dünya Savaşı'nın katliamını düşünen Freud, davranış için yalnızca sözlü ve cinsel motivasyonları dikkate almaktan memnun değildi. 1920'de Freud, Grup Psikolojisi ve Ego Analizi'nde davranış için bir motivasyon olarak gruplarda (Liderle ve Diğer Üyelerle) özdeşleşme gücünü ele aldı. Aynı yıl Freud, insan yıkıcılığını açıklamaya başlamak için “Zevk İlkesinin Ötesinde” adlı eserinde cinsellik ve saldırganlık üzerine ikili dürtü teorisini önerdi. Ayrıca, üç yeni kavramdan oluşan Yapısal Kişilik Modelinin ilk ortaya çıkışıydı: “İd”, “Ego” ve “Süperego”

Freud 1923'te “The Ego and the Id” adlı eserinde id, ego ve süperego fikirlerini özetledi. Kitapta, tüm zihinsel işleyiş teorisini gözden geçirdi, şimdi baskının birçok savunma mekanizmasından yalnızca biri olduğunu ve kaygıyı azaltmak için ortaya çıktığını düşünüyor. Bu nedenle Freud, baskıyı kaygının hem nedeni hem de sonucu olarak nitelendirdi. 1926'da “Engellemeler, Semptomlar ve Kaygı” adlı eserinde Freud, dürtü ve süperego arasındaki intrapsişik çatışmanın nasıl kaygıya neden olduğunu ve bu kaygının akıl ve konuşma gibi zihinsel işlevlerin engellenmesine nasıl yol açabileceğini karakterize etti. 1924'te Otto Rank, bir Oidipal Kompleksin gelişmesinden önce meydana gelen ayrılık kaygısıyla ilgili olarak kültür ve felsefeyi analiz eden “Doğum Travması” adlı eserini yayınladı. [33] Ancak Freud'un teorileri böyle bir aşamayı karakterize etmedi. Freud'a göre, Oedipus Kompleksi nevrozun merkezindeydi ve tüm sanatın, mitlerin, dinin, felsefenin, terapinin, aslında tüm insan kültürünün ve uygarlığının temel kaynağıydı. Freud'un yakın çevresinden herhangi biri, Oedipus Kompleksi dışında bir şeyi, o zamanlar Freud ve takipçileri tarafından reddedilen bir kavram olan intrapsişik gelişime katkıda bulunmak olarak nitelendirmişti. 1936'da, Sigmund Freud'un kızı Anna Freud, ufuk açıcı kitabını yayınladı, “Ego ve Savunma Mekanizmaları” adlı eseri zihnin bilinç dışındaki şeyleri kapatabileceği çeşitli yolları özetledi.

KAYNAK: PSİKOLOJİ TARİHİ
(İNGİLİZCEDEN TÜRKÇEYE ÇEVRİLMİŞTİR.)