| |
|
02 Aralık 2010, 16:26
| #1 | |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Birini daha kaybettik. ~ Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Konusu insanlık olan tüm ilimlerin çabası yetersiz.Kara trenin hantallığında sürüklenen beynimin en kalabalık caddesinde amaçsızca nefes alırken,“NE ZAMAN BİTECEK?”kabusları gördüğüm gece üç sularında,serin rüzgâr yüzüme çarpıyor ve karanlık dağların ürpertici sessizliğinde ölüme biraz daha yaklaşıyorum.Amaç ve hedefler belirsiz. Nereye gittiğimi bile bilmiyorum.Rayların üstünde ağır ve yorgun bir insan.Ara sıra beynimi ezen siren sesleri ve ritim halinde süregelen rayların gıcırtıları nefesimi kesiyor adetâ!günlerden Cuma.Nisan on iki. Konya garına ayak bastığımda saat sabahın beşiydi. Üşüyordum. Fırından yeni çıkan simitler , yeni uyanan insanlar , müşteri bekleyen taksiciler , hamallar , tren bekleyenler , memleket özlemi çekenler , toprağı öpenler ve hüzün dolu gözler görüyordum. Nereye baksam yaşamdan bir parça nereye baksam özlemden bir feryat kopuyordu. Kimi annesine kimi babasına kimi arkadaşına sarılıyordu. Kimi tatile kimi çalışmaya geliyordu. Kim bilir ? belki aralarında benim gibi nereye geldiğini bilmeyenlerde vardı.Günlerden Cuma.Nisan on iki. Elimde karanlıktan kalan bir öfke , cebimde geride bıraktıklarımın parmak izleri ve yüreğimde kaybedilmişliğin acısı , yenilmişliğin buruk bir sancısı vardı. Takılı kalmıştı boğazıma terk edilmenin ve terk etmenin pişmanlığı. Üstümde serseri kıyafetler , sırtımda iki üç parça eşya ve dudağımda hüzünlerden kurutup sardığım sigaram vardı. Ciğerlerime doluyor , bitmek bilmiyordu. Nefessiz kalmıştım sonunda. Sonunda yine eskisi gibi yenilmiştim ..Yenilmiştim Bendeki Ben’e ! Eğilmişti başım. Gökyüzü , ay , yıldızlar , gece , karanlık , rüzgar , toprak ana beni yargılıyordu. Şahidim yoktu . Koruyamadım kendimi. Attılar kör bir kuyuya hayallerimi. Darmadağın ettiler umutlarımı.vurdular elime kelepçeyi. Soramadım neden bu işkence diye.. Sordurmadılar Saat sabahın altısı. Günlerden Cuma.Nisan on iki. Haberini aldım gazetelerden. Savaş varmış Irak’ta . Ölüyormuş çocuklar. Oysa masumdular. Kimseyi vurmadılar oysa. Kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsiz , kapıları açmaktan aciz , kör karanlıklar içinde , silah sesleri arkasında , ve üstünden geçen ışıklar … korkuyormuş sahipsiz çocuklar .. ölüyormuş masum çocuklar.. haberini aldım bu sabah. Yazıyordu gazeteler manşetlerde. Savaş varmış. İçimde olan biten savaştan habersizsiniz. Bir yangın .. alev alev. Bir deprem feryat figân . bir kan seli aman .. içimde olan biten savaşın galibi Sizsiniz. Saat sabahın yedisi. Günlerden Cuma. Nisan on iki.Yürüyordum istasyon caddesinde.ellerim olmayan cebimde , gözlerim boynu bükük yerde. Kader işte . Çarptık birbirimize. Siyah gözleri serseri , tatlı sözleri öylesine baştan çıkarıcı. Oysa az önce demedi mi “PARDON” diye ? Yazgımı değiştirip , hemen kaçmak istedim oradan. Kesip yerden ayaklarımı uçmak istedim. Yada yıkılsın buralar dağılsın bu deniz … korkaklar .. Hepiniz kaçıp gittiniz. Kaldım iki duvar arasında. Sağımda uçurum solumda savaş .. önümde deniz arkamda cehennem.. nereye gitsem ki .. kaçamadım gözlerinden .. teslim oluyorum.. yine eskisi gibi yenildim. Yenildim Bendeki Ben’e .. Saat sabahın dokuzu. Günlerden Cuma. Nisan on iki. Gök ne mavi , ne sarı , hava ne sıcak , ne soğuk.güller ne çekici , ne ayrılık kokuyor. Böyle bir zamanda aklıma geldi sarhoşluğum. On iki saattir yemiyordum bir şeyler. Yiyemiyordum. Eksikti bir şeyler . yoktu içimde. Yarım kalmıştı sanki. Saatlerdir boğazıma düğümlenen özlem dolu sözleri arkama alıp var gücümle konuşamıyordum. Yarım kalmıştı. Yoktu bir şeyler yanımda. Unutmuştum. Saat gecenin on biri. Günlerden Cuma . Nisan on iki. Radyoda şarkı sesini , rüzgar nefesini getiriyordu. Evet . Hatırladım. Yanıma almamıştım duygularımı.Hatırladım. Asmıştılar. Duygularım yoktu. Yoktu şiirlerim yanımda. Yakmıştılar Bendeki Ben’i . Neyse ki dile geldi şiirler . radyoda yorumlanmaya başladı . filizlendi duygularım. Sonra umutlarımı topladım . daha sonra çıkardım kör kuyudan hayallerimi. Cesaretimi giydim üstüme . Nefreti sağ cebime hırsımı sol cebime koydum. Gidiyordum savaşa . Bende şiirle yıkanacaktım. Bende konuşacaktım. Bende aşkın sihriyle sarhoş olacaktım.. Oysa ne dışarıdaki nede içimdeki savaş bitmişti. Kara bulutlar üstüme çöktü. Yağmurlar yağdı gidişine. Toprak ana ağladı. Ben ağlayamadım. Ağlatmadılar. Arkandan “GİTME DUR NE OLUR GİTME” diyemedim. Konuşamadım. Konuşturmadılar. Kahretsin yine yenildim.Yenildim bendeki Ben’e. Ve vurdular alnından . Son bir defa içimdeki savaşta ölen Ben’i Öpemedim. BAŞIMIZ SAĞOLSUN. BİRİNİ DAHA KAYBETTİK…
__________________ Yine Yeniden Aga. | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| birini, kaybettik |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Bir ustayı daha kaybettik "Baykal Kent vefat etti" | Neo | Haber Arşivi | 14 | 06 Şubat 2012 18:22 |
| Bir efsaneyi daha kaybettik.. | Swat | Haber Arşivi | 0 | 14 Ocak 2012 09:41 |
| Projeleri Daha Hızlı, Daha Ekonomik Ve Çevreye Daha Az Etki Yaratacak Şekilde Tasarla | Sevda | Bilim Dünyasından Son Haberler | 0 | 26 Ekim 2010 18:09 |
| Bir Abi'yi daha kaybettik | AnsweR | Komik Loglar | 20 | 24 Haziran 2006 21:50 |
Normal
