Gidiyorum sevgili.
Yerleşip bir trende,en arka koltuğa.
Gidiyorum.

Önümdeki camlar kadar uzun anılarımız ve bir o kadar kirli.
Temizlesek bile,yeni lekelere bir o kadar açık.
Manzarası hüzünlü gibi,
sana geç kalmış gibi zaman
veya ben erken geldim bu dünyaya.


Ağaçlar kadar köklü aşk ama kavgalarımız dökülen yapraklar gibi sevgilim.
Kavgalar fazla,kırıcılar ve kırılgan tıpkı
kalbime ellerini geçirdiğindeki gibi..
Farkında mısın bilmem ama sevgilim,
hiç bakmazdın sen yapraklarını dökmüş bir ağaca,
gözün hep yapraklarda..
Sahi kim sever ki,bomboş bir ağacı ?
Kim sever "sev"gilim,saf bir aşkı ?


Yıllar sonra tek bilet aldım bir yolculuğa.
Burada olsan gülerdin hatta,izliyor olsan-unutup 2 tane bilet rica ettim.
Şaşkın şaşkın bakınca biletçi anladım,yoksun.
Yüzüme vurmak ister gibi,
"hadi,git artık" der gibi,
bütün saatlerde "o özür dilemeye gelmeyecek" yazıyor gibi..
ve bütün yüzler "biz,onun sendeki aynasıyız " der gibi..
Anla sevgilim,bunca zaman sonra tek başına gitmek-delirmek gibi.


İmkansız diyeceksin görüyor olsan,
ama senden öncemde olsa,sensiz ilk yolculuğum bu..
Seni ararken gittiğim yollar var benim,
sana yaklaştığım..
Seni bulduğum yolculuk var ve..
Seninle birlikte yol aldığım günler..
Sensiz o yüzden bu gittiğim yol,
fazla uzun,fazla kir,fazla zor..
İlk defa sensiz gidiyorum biryere sevgilim,ellerim soğuk ve yanım boş..


Ve hiç nefes almayacakmışım gibi artık,biliyor musun ?
Hasta gibiyim,
ölecek gibi değilde sürünecek gibi..
Zaman yok artık,hiçbirşey için.
Dudakların için,aşkın,yaprakların,ellerin,gülümseyişlerin..
Acı yok,tıpkı zamanın kucağındaki bebek gibi
ve düşerken takılıpta parçalanan camlar gibi..
Dönüş umudum yok bu yoldan sevgilim.
Ve gelmeye yüzün yok,sevgini söylemeye yüzün yokken
sevmeye kalbin yokken ve yanımda tutmak için ellerin yokken..


Hep cesurdun sen,babam gibi.
Bütün belalar kapıda bekler ama çalmazdı asla,yanımdayken.
Sol yanımdaki melek bile kalkıp giderdi,gözlerini gördüğünde..
Gözlerini gördüğümde üzüntülerim giderdi,
senin bana yaşatacağın kederleri silmek ister gibi..
Ve hep geri gelirdi sol yanımdaki melek,
iş sevmeye geldiğinde.
Oturur aklımın orta yerine,paradan pezevenk bir patron gibi,
anlatırda anlatırdı.


Melekler ayırdı bizi desem kızar mısın ?
Soruyorum,çünkü sen ayırdın bizi desem,
korkacaksın biliyorum.
Benden önce bu trene binip gideceksin,
hayal edebiliyorum..
Tek bağışın bana,acı değil.
Hayaller..
Senin olmadığın,senden sonra başlayan hayaller..


Verdiğin mutlulukla dolu hayaller,
kırdığın camlarla kesilmiş hayaller,
gözyaşlarınla ıslanmış hayaller
ve beni yıkarken benimle beraber batan hayaller..
Olsun..


Nefes almak yeter bazen birkaç saniyeliğine,
hasta değilde artık son kez görüyormuş gibi..
Onların yaptığını yapıyorum sevgilim.
Seni bağışlıyorum,
ben daha çok sevdiğim için,
ben daha çok arzuladığım için,
ben ağladığım için,sen daha çok mutlu olduğun için..
Sadece yaprağa baksanda,seni bağışlıyorum.



İstediğim,
o hiç bakmadığın ağacın yanına koy beni,
tam köklerin arasına..
Hoşçakal sevgilim,yolum bitiyor..