[Tanem]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Gece, Süleyman’ın özel odasında ağır bir sessizlik hâkimdi. Oda, kutsal ayetlerle çevrili, mührü, duaları ve çeşitli enerji araçlarıyla doluydu; havada yoğun bir kutsal ağırlık vardı. Sis, lambaların etrafında yavaşça dolanıyor, odadaki her objeye mistik bir aura katıyordu. Süleyman, bu gece uzun sürecek bir yüzleşmenin farkındaydı.

Kapı hafifçe aralandı ve Ayla ile Sedat içeri adım attı. İkisi de 33 yaşındaydı; Ayla yedi aylık hamileydi, yüzünde hem yorgun hem de derin bir korku vardı. Sedat, eşini korurcasına yanında duruyor, odanın her köşesini dikkatle gözlüyordu.

Ayla, titrek bir sesle başladı:
“Efendim… rüyalar… kabuslar… böcekler… sanki karnımdaki bebeğe zarar vermek istiyorlar. Biz… bunu durduramıyoruz. Beş yıl boyunca çocuğumuz olmamıştı, sonunda bir hocaya gittik. Ama… başımıza gelenleri bilmiyoruz. Sanki birisi bizi kandırdı, bizi kullanıyor…”

Süleyman, sakin ve derin bir sesle yanıtladı:
“Sakin olun. Burada güvendesiniz ve her şeyi çözmek için gereken her şeye sahibim. Bana her şeyi anlatın, detaylarıyla.”

Sedat, derin bir nefes aldı ve titrek sesle anlattı:
“Hoca… para istedi, bazı ritüeller… hiçbir işe yaramadı. Hoca bize yardım etmiyordu; aslında bizi kullanıyordu. Ve o gün, insan kılığına girmiş bir cin vardı; adı Jahzin. O… Ayla’ya yaklaşınca… olaylar… karmaşık ve korkunç bir hal aldı.”

Süleyman gözlerini kapadı, derin bir nefes aldı ve sessizce ayetleri mırıldandı; odadaki mühürler hafifçe parladı. İçgüdüleri, Jahzin’in hâlâ odada olduğunu ve Ayla’yı etkilemeye devam ettiğini söylüyordu.

Süleyman, ağır adımlarla odanın ortasına geçti ve derin bir nefesle sesini yükseltti:
“Jahzin! Bu kadına ve çocuğuna zarar vermeyi bırak. Buradan huzurla çıkacaksın, aksi takdirde her yolu kullanacağım.”

Jahzin, insan kılığıyla odada belirdi; gözleri karanlık, ama aynı zamanda tehlikeli bir ışık taşıyordu. Önce duraksadı, sonra kinle karşılık verdi. Süleyman, mühürleri kullanıp duaları yükseltti; enerji odada yoğunlaştı, sanki havada görünmez bir fırtına kopuyordu.

“Burada anlaşma yok,” dedi Süleyman. “Bebeğe ve annesine dokunamazsın.”

Jahzin hırladı, ama duaların ve mühürlerin gücüyle etkisiz hâle getirildi. Bir ışık patlamasıyla odadan uzaklaştırıldı; ayetlerin yankısı odada birkaç saniye daha titredi.

Süleyman, Ayla’ya yaklaştı ve nazikçe karnına dokundu. “Artık güvendesiniz. Musallat ve kötü niyetli planlar etkisiz hâle getirildi. Bebeğiniz ve siz korunuyorsunuz.”

Ayla gözlerini doldururken Sedat, eşini sıkıca sardı; yüzleşmenin ve gerçeğin ağırlığı odada hissediliyordu. Her kelime, yıllardır bilinmeyen bir ihaneti ve gizli planı açığa çıkarmıştı.

Ancak Süleyman’ın bedeni ve ruhu, uzun süreli enerji tüketimi ve duaların etkisiyle ağırlaşmıştı. Dizlerinin üzerine çöktü, başını ellerinin arasına aldı. Birkaç gün boyunca yatması gerekecekti; o sürede musallatlarla kimse ilgilenemeyecekti.

Ayla ve Sedat sessizce ona teşekkür ettiler. “Süleyman Bey… sizin sayenizde artık korkularımız yok,” dedi Ayla.

Süleyman, başını salladı, gözlerini kapatıp dua etti:
“Bu sadece benim gücüm değil; inanç, niyet ve sabırla aydınlanır her karanlık. Ama unutmayın… her çözülmüş musallat, yeni bir gölgeyi çağırabilir. Her iki alemde de tetikte olmalıyız.”

Odada sessizlik çöktü; huzur vardı, ama dışarıda hem Berzah’da hem dünyada tarikatın ve kötü güçlerin etkisinin hâlâ sürmekte olduğunu hissetmek mümkündü. Süleyman, ağır bir nefes alarak başını eğdi; bu gece hem yüzleşme hem de musallatla baş etme vakti tamamlanmıştı, ama fırtına yakındaydı.

Ve böylece, Süleyman birkaç gün boyunca odadan çıkamayacak kadar yorgun ve hasta bir halde, hem çözdüğü sorunların ağırlığını hem de gelecekteki tehlikeleri taşıyarak dinlenmeye çekildi. Korku ve musallatla yüzleşmenin vakti sona ermiş, ama tetikte olma ihtiyacı asla kaybolmamıştı.

Süleyman odada istirahatteyken, bir gün boyunca odadan çıkmayacak, dinlenecek ve Allah’a bol bol dua etti; çabuk toparlanıp insanlara ve masumlara yardım edebilmek için, çünkü dışarıda hâlâ binlerce kötü cin ve insan, kötülük yapmaya devam ediyordu.