Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Karanlıkları Aydınlatan Hüddam Süleyman — Bölüm 80: Berzah’ın Ardından; Asaf’ın Olgunluğu ve Gelecek Tehlikelere Karşı Yeni Sinyaller

Asaf, derin bir uyku sonrası gözlerini açtığında odasındaki sessizliği fark etti. Gözlerini ovuştururken, berzah aleminde yaşadıklarını bir kez daha zihninde canlandırdı: Melike’nin huzuru, Padişah Mürre’nin onayı, mühürle kazandığı güç… Yanında sessizce duran ve her adımında rehberlik eden bir varlık hissetmişti; nasıl olduğunu tam anlayamamıştı ama kalbinde, babasının bir şekilde yanında olduğunu hissetmişti.

Pencereye doğru yürüdü; sabah ışığı hafifçe odasına süzülüyordu. İçinde hem dinginlik hem de tuhaf bir gerilim vardı; berzah aleminde yaşadığı her an, adeta yeni bir sınavın habercisi gibi kalbinde titrek bir enerji bırakmıştı.

Berrak sessizce yanına yaklaştı, gözlerinde merak ve hafif bir gülümseme vardı. “Uyandın mı? Görünüşe göre berzah sana iyi gelmiş,” dedi.

Asaf başını salladı ve hafifçe gülümsedi: “Evet… ve bir şey söylemek istiyorum. Orada… bir şekilde, babamın yardım ettiğini hissettim. Nasıl olduğunu anlamadım, ama… öyle hissettim. Ve sanırım bana güç veren de oydu.”

Berrak bu duyduğuna biraz şaşırdı, “Babam… o kadar uzak bir alemde ki, oradan bile gücü bize yetişiyor …?” dedi, sesi babası Süleyman’ın bu gücüne karşı, karışık bir hayranlık ve merakla doluydu.

Asaf gözlerini Berrak’tan ayırmadan ekledi: “Evet… ama bu his sadece bana değil, sana da güç veriyor. Yani… senin sessiz desteğin bile…”

O sırada Asaf’ın aklına bir soru takıldı. “Peki… bugün musallat olayı yok mu? Yardıma ihtiyacı olan biri yok mu?” diye sordu, sesi hem meraklı hem de hafif korku doluydu.

Sabur, odanın köşesinde sessizce dururken hafifçe tebessüm etti. “Bugün… bugün için bir sınav yok, efendim. Gamze olayıyla oldukça yordun kendini. Artık hak ettiğin gibi dinlenmelisin. Bugün senin için izin günü,” dedi, sesi hem ciddi hem de rahatlatıcıydı.

Asaf hafifçe başını salladı ama gözlerindeki kararlılık kaybolmadı. “Dinlenmek istemiyorum,” dedi, sesi yumuşak ama kararlı. “O zaman Berrak… birlikte plan yapalım. Bu olayların üstesinden nasıl geliriz, yeni sinyalleri nasıl takip ederiz… konuşalım ve hazır olalım.”

Berrak gülümsedi, “Tamam, oturalım ve konuşalım. Hem dinlenirsin hem de hazırlık yapmış oluruz,” dedi. İkisi sessizce odanın ortasına oturdu, strateji üzerine konuşurken hem birbirlerine güveniyor hem de birlikte gelecekteki görevler için fikir üretiyorlardı.

O sırada odanın bir köşesinde sessizce duran Savarona, Asaf’ın güçlü duruşunu ve kararlılığını fark etmişti. Onun iradesi ve cesareti karşısında bir hayranlık hissetmiş, ama Berrak’ın yanında olması onu istemsizce kıskandırmıştı; içten içe sessiz bir rahatsızlık ve merak duygusu dolaşıyordu.

Sabur kısa bir süre sessiz kaldı, ardından ekledi: “İlerleyen günlerde sadece senin değil, etrafındaki kişilerin de dikkatli olması gerekecek. Gamze’nin musallatıyla ilgili deneyimlerin sana ve onlara yol gösterecek.”

Asaf derin bir nefes aldı ve gözlerini odanın köşesinde duran Savarona’ya çevirdi. Sessiz varlık, o an gözlerini biraz daha dikkatle Asaf’a dikti; içinde hem hayranlık hem de Berrak’a karşı küçük bir kıskançlık vardı. Asaf bunu fark etmese de enerjisinde varlığın tepkisini hissetti.

O an odadaki sessizlik yoğun ama umut doluydu; geçmişin sınavları geride kalmış, gelecek için hazırlık başlamıştı. Asaf, hem kendisini hem sevdiklerini koruyacak kararlılık ve cesareti topladı. Henüz bilmediği sınavlar ve musallat olayları vardı, ama artık onlara göğüs gerecek güce sahipti.

Ve odada sessizce duran Savarona, Asaf’ın güçlü duruşundan etkilendiğini ve Berrak’a olan küçük kıskançlık duygusunu hissederek, sessizce yeni görevlerin başlayacağını anlamıştı.


O sırada odanın köşesinden hafif bir rüzgâr esti; Savarona’nın varlığı daha belirgin hissedildi. Asaf ve Berrak birbirine bakarken, dışarıdan uzak ama keskin bir ses yankılandı: “Hazırlanın… Yolculuklarınız daha yeni başladı. Gölgeler sizi bekliyor.” Odadaki sıcaklık bir anlık azaldı, kalpleri hızla çarpmaya başladı. Asaf, derin bir nefes aldı, gözlerindeki kararlılık daha da sertleşti; ne kadar karanlık olursa olsun, artık duracak bir yeri yoktu. Bu gece, sadece dinlenme değil, yeni bir sınavın başlangıcıydı; ve her adımda, hem kendi gücünü hem de sevdiklerini korumak zorunda olacaktı.

O gecenin ilerleyen saatlerinde, Asaf derin bir uykuya daldı. Rüyasında etrafını saran sessiz ve karanlık bir boşlukta, tanıdık bir varlık belirdi; babası Süleyman… Gözleri Asaf’a odaklanmış, duruşu kararlı ve güven vericiydi.

“Sana bir sır vereceğim, evlat,” dedi Süleyman, sesi hem sakin hem de güç doluydu. “Berzah’da kazandığın mühür ve yaşadığın sınavlar sadece bir başlangıç. Gücünü, kararlılığını ve sabrını doğru kullanmazsan, gölgeler seni kolayca test edecek.”

Asaf, rüya olmasına rağmen kalbinde gerçek bir ağırlık hissetti. “Ama baba… nasıl hazır olacağım? Daha yeni başladım,” diye fısıldadı, içinde hem korku hem de kararlılık vardı.

Süleyman hafifçe gülümsedi, gözleriyle ona güven veriyordu. “Evlat, cesaretin ve doğru niyetin yeterli. Ama unutmamalısın, yalnız değilsin. Etrafındaki insanlar, seni koruyan varlıklar… hepsi bir bütün. Onlara güven, aklını ve kalbini açık tut. Her adımda dikkatli ol, ama korkma. Çünkü sen artık Hüddam’sın ve görevini yerine getirecek güce sahipsin.”

Asaf, rüyanın etkisiyle gözlerini sıkıca kapattı ve bir süre sessizce babasının sözlerini düşündü. Rüya, gerçekmiş gibi kalbinde yankılandı; derin bir huzur ve aynı zamanda yaklaşan sınavlar için tetikte olma hissi bıraktı. Uyandığında, gözleri hâlâ babasının bakışının sıcaklığını ve sözlerinin ağırlığını taşıyordu.

__________________