ÇIRPINIR
 

ÇIRPINIR

Dinle, kulağını ver de mezara!
Ölüler evlâtan yana çırpınır.
Nesiller arası korkunç manzara;
Domuz yavrulayan ana çırpınır.

Kalbten kazıdılar iman sırrını;
Her günün bugünden beter yarını.
Acı rüzgârlara vermiş bağrını
Türk Bayrağı yana yana çırpınır

Ey
 

Ey dusmanim, sen benim ifadem ve hizimsin;
Gunduz geceye muhtac, bana da sen lazimsin!.

BİZİM ŞARKIMIZ
 

BİZİM ŞARKIMIZ

Kırılır da bir gün tüm dişliler
Döner şanlı şanlı çarkımız bizim
Gökten bir el yaşlı gözleri siler
Şenlenir evimiz barkımız bizim
Yokuşlar kaybolur çıkarız düze
Kavuşuruz sonu gelmez gündüze
Sapan taşların yanında füze
Başka alemlerle farkımız bizim
Kurtulur dil tarih ahlak ve iman
Görürler nasılmış neymiş kahraman
Yer ve gök su vermem dediği zaman
Her tarlayı sular arkımız bizim
Gideriz nur yolu izde gideriz
Taş bağırda sular dizde gideriz
Bir gün akşam olur bizde gideriz
Kalır dudaklarda şarkımız bizim…

Necip Fazıl KISAKÜREK

Ayrılık Vakti
 

Ayrılık Vakti

Akşamı getiren sesleri dinle
Dinle de gönlümü alıver gitsin
Saçlarımdan tutup kor gözlerinle
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin

Güneşle köye in, beni bırak da
Küçüle, küçüle kaybol ırakta
Su yolu dönerken arkana bak da
Köşede bir lahza kalıver gitsin

Ümidim yılların seline düştü
Saçının en titrek teline düştü
Kuru yaprak gibi eline düştü
İstersen rüzgara salıver gitsin...

Necip Fazıl KISAKÜREK

Anneme Mektup
 

Anneme Mektup

Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim...

Necip Fazıl Kısakürek

Uyan Yarim
 

Uyan Yarim

Uyan yarim, uyan, söndü yıldızlar,
Gün, karşı tepeden doğmak üzredir.
Her sabah güneşi seyreden kızlar,
Mahmur gözlerini oğmak üzredir.

Uyan yarim, sesler geldi derinden,
Karanlık oynadı, koptu yerinden;
İlk ışık, kapının eşiklerinden,
Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir.

Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık,
Baygın gözlerimi aldı aydınlık,
İçimde tıkandı, kaldı ayrılık,
Bu aydınlık beni boğmak üzredir…

Necip Fazıl KISAKÜREK

Aşk
 

Aşk

Rab-bim, Rab-bim, bu işin bildim neymiş Türkçesi;
Senin aşk’ın ateştir, ateşin gül bahçesi...

Necip Fazıl KISAKÜREK

İstasyon
 

İstasyon

Burda gelir insana,
Boş günlerin usancı.
Çalar birden kampana,
Ölüm çanından acı.


Sonra bir düdük öter,
Kesik çığlıklarla der:
Burdan bildik gidenler,
Yarın döner yabancı...

1928

(c) Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık

Necip Fazıl Kısakürek

Mantık kabul eder, Ruh kusar
 

Mantık kabul eder, Ruh kusar ..

Bir yaz günü... Sofra kurulmuş, yemek yenilecek... Her şey hazır...
Merhum Üstad Necip Fazıl Kısakürek, masanın üzerindeki içi su dolu "viski şişesi"ni görünce sorar:
"Bu ne?"

Cevap verir, oğlu;
"Baba; soğuk su için.... Buzdolabına ancak bu şişeleri koyabiliyoruz da!..."

İtiraz eder üstad:
"Olmaz!.."

İzaha çalışır oğlu...
"Baba inan ki çok iyi temizledik, bol sabun ve kaynar sularla yıkadık."

Üstad yine "olmaz" der ve şu ibretli sözler dökülür ağzından:
" O halde oğlum; yarın lazımlık satan bir dükkana gideceksin ve oradan el
değmemiş bir lazımlık alacak, çorbanı da bu lazımlıkla içeceksin!
İçebilir misin?...
Elbette içebilirsin... Hiçbir mahzuru da yok...
Amma velakin; mantığın kabul etse de, ruhun kusar bu çorbayı!"

Üstad Necip Fazıl

Ölüm
 

Ölüm güzel şey; budur perde ardından haber,
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber!.

Necip Fazıl Kısakürek