|
Biten-Kaçan-Yitirilen Yazamıyorum… İçimden gelmiyor yalan sevdalara nameler döktürmeyi Oysa ki Ne telaşlı, ne utangaç günlerimiz vardı İçimden gelmiyor Kapkara düşleri, masmavi düşlerle örtüştürmeyi Kim derdi ki nefreti kusacak kadar hainmiş benim dediklerimiz Ateş söner, yağmur dinermiş En vefakar dostum diye gecelerin koynuna atarmışız kendimizi… Zamanla çok şeyi öğreniyor insan Gecelerin ihaneti ise en beteriymiş Sarılacak yılan bile bulamazsın Öyle ki su bile seni boğmaktan nefret eder… Kendi kendinden nefret eder Kendine düşman kesilirsin Yeter ki ihanet seni bir yakalayıversin Kalemin de senden kaçar Yazacak bir şey bulamazsın Ölmek istersin uçurumlar, tabutlar senden kaçar… Bir şiir yazarsın, bitirmek istersin Mümkün değil, bitişler senden kaçar İstesen de bitiremezsin… |
Ben" Gidince"Sen" Biteceksin "Birazdan "buraya kadar" olduğunu fark edeceksin. Eski evimin duvarlarındaki Bir çatlakla sıkıştırıp anıları... Çekip perdeleri çarpıp kapıları İhanetini köhne bir evde Cezalandırmak olacak son yapabildiğim ki... Yüzüne dünyamın kapılarını kapayışım bu. Ölümü kahpe bir yüreğin seven bir yürekte ki Yok pahasına satılacak senli zamanlar Hiç olup kalacaksın Az sonra... Ben gidince... ....Sen biteceksin... Birazdan buraya kadar vukuatım olacaksın bu yolda. Kalan ayak izlerimi yiğitce yağmurlarla silip arkamdan Patiska misali mendil yapıp fersudeliğimi Duvarlarda yüzümü eskiterek Gitmek olacak son bırakabildiğim ki. Bu kent bu dört duvarlar Çoğaltmayacak artık hüzünleri Yansıtmayacak aynaların gözü yıkılmışlığımı Dudak ısırığımı ki. Kızıl damlalarda görülesi Hiçbir şey kalmayacak yaptığına dair... Az sonra... Ben gidince... .....Sen biteceksin... Çünkü! Göz tanıklık edemeyecek kadar dolu Yara tedavi edilemeyecek kadar derin Dil şaşılası kadar şaşkın.. Ve.. Sen lanet aşkım! Az önce.. Battın... Git şimdi... Bit... Anlamsızlıklar lehçesi bu. Anlatamıyorum! Yutkunarak yutmaya çalıştım kelimeleri. Zaten seni tanımlamaya çalıştıkça tanımsızlaşıyorum. Git şimdi... Çoğal... Yaz soğuğu bu... Üşüyorum! Yollara çıkarak varmaya çalıştım sana. Lakin... Karıştı rotam dümenim kırıldı. Varamadım. Git şimdi... Eksil... Matematik bu... Yanlışım var! Ellerimde yarım kalmış mutluluklar... Çarpacaktım senle bölmüşüm. İşlem hatası var. Git şimdi... Anlamaya çalış... Ben... Yaşamayı... Beceremiyorum... Gençlik nedir? Düşünsene bir. Biyolajik çerçevedeki gençlikte çabuk harcamışım gülümseyişlerimi. Çizgiler birikmiş göz çevremde yaşanmışlıklara şahit. Kim bilir ben belki de kurbanım sadece! Ebe seçilmişim hayatın içinde gün yüzüme gülünce de becerememişim gülmeyi. Bu yüzden; Git şimdi... Sorularını bana sorma... Gözlerime bakma. Hani herşeyi anlatırya lisan olur ya gözlerim içimdeki sana bakma... Esirgiyorum beni senden Git hadi ama kalma... ALINTI |
Hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı sana HİÇ Hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı sana... Hiç bu kadar istememiştim yanımda olmanı... Hiç bu kadar özlememiştim... Hiç bu kadar hissetmemiştim yokluğunu... Hiç bu kadar sarmamştı yokluğun... Hiç bu kadar acıtmamıştı... Hiç bu kadar yalnız bırakmamıştın.. Hiç bu kadar çağırmamıştım seni... Hiç bu kadar bağırmamıştım gel diye... Hiç bu kadar yumruklayasım gelmemişti duvarları... Hiç bu kadar yakasım gelmemişti geceleri... Hiç bu kadar Yanasım gelmemiş... Hiç bu kadar yanmamış... Hiç bu kadar ağlamamıştım... Hiç bu kadar ağlatmamıştın beni... Hiç bu kadar bekletmemiştin... Hiç bu kadar özletmemiştin kendini... Hiç bu kadar hissetmemiştim öldürdüğünü ... Hiç bu kadar derin acımamıştı.. Hiç bu kadar ağrımamıştı... Hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı omzuna... Hiç bu kadar boşalmamaıştı etrafım... Hiç bu kadar kararmamıştı... Hiç bu kadar sıyırmamış... Hiç bu kadar delirmemiş... Hiç bu kadar küfretmemiştim... Hiç bu kadar yokluğunla terbiye olacağımı düşünemezdim... Hiç bu kadar derinden söylememiştim belki gel diye... Hiç bu kadar kitlenmemiştim çünkü gelmene... Gel... (aLınTı) |
Melekler de ağlarmış günün birinde . Yapayalnız kaldığında , oturup da bir başına. Sakın ağlarmıymış melekler deme ağlar işte. Hemde gözyaşlarını içinde saklayarak. Kanatlarını yüzüne siper yaparak. Tüm kırılmışlıklarını saklar da içine. Yine koşar herkesin derdine yardımcı olmaya. Kulların gözyaşlarını silerde kendi gözyaşlarını saklar kanatlarının ardına. Ağlar melekler de , herşeye . Ne biliyor ki insan oğlu , ne bilir ki onun kırılganlığını , acılarını. O da sevmiştir belki. O da imkansızca tutulmuştur belki. Bilirim melekler biz insanlar gibi değil ki. Olmaz ama , hadi oldu diyelim. Ama Azrail aşık olurmuş ya canını alacağı kula günün birinde , kul da vurulurmuş ya görmeden daha. Bilmezmiş ya alır Azrail canını. Ama inatla , ısrarla ister ya can alıcı meleğini. İşte başlamıştır aşkın imkansızlığı orda. Kul sever Azrail i , vermek ister canını seve seve . Azrail de almak istemez o canı seviyordur çünkü delice. Yapacak bi şey yoktur. Azrail alacaktır kulun canını. Kulda verecektir canını Aşk bu ya . Yoktur yapacak birşey. Ve zaman kum saati gibi akıp gider herkesin avuçlarından. Biter tüm umutlar , yaşanabilecek sadece kalmıştır bir kaç saat. Belki varsa şans bir kaç saat. Gelmiştir veda zamanı. Son bir öpücük borçludur Azrail kula , o son öpücük en son vurucu hamledir. Artık kulun canı dudaklarından kalbine inmiştir . İMKANSIZ AŞK öyle bir zehirdir ki , işlemiştir bile Azrail in ruhuna. Kulsa hiç pişman olmamıştır , öldüğünden yok olduğundan . AŞK uğruna , feda etmiştir fani bedenini. Ama meleğinde ruhu gitmiştir ölen kulla beraber. Artık yoktur yaşamanın bir anlamı. Ve ağlar meleklerde , hiç istemeden meleklerde düşer yerlere.. Tüm melekler AŞK ı hakeder , tüm kullarda Bir melek uğruna ölmeye itiraz etmez. AŞK başka nasıl olabilirdi ki zaten.. Ölmeyi göze almayacaksa.. (aLınTı) |
Bir Benim Olmadı Geri Dönme Şansım Bir Benim Olmadı Geri Dönme Şansım ... [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] sende belkide tüm sevda tohumları ve sende yazılmamış henüz en güzel aşkların en çirkin sonları değmemiş belkide yüreğine o sonsuz hasret rüzgarları korku yok yüreğinin sokaklarında gözyaşı yağmamış gökten yüreğinin yer yüzüne yada hiç bir bakış yakmamış içini öyle derinden sevdayı olduğu gibi yaşamışsın belkide olduğundan fazla , öyleki taşmış bütün aşklar içinden kaybedecek çok şeyin var belki de ama yok içinde kaybetmek korkusundan eser benimse kaybedecek birşeyim yok ama korku kol gezer yüreğimin sokaklarında sevmek adına attığım her adım bir parçamı almış kaybolmuş sonunda benide kaybetmiş her sevdada biraz daha sönmüşüm sırılsıklam gözlerimle her sonda bir mavzer patlamış yüreğimde yüreğim param parça içimde vazgeçmişken çıkmışsın karşıma son nefeslerimde bahsetmişsin bana aşktan son nefeste düşmüş gözlerin yüreğime son nefeste yıldız olmuşsun gecelere son şans diye fısıldamış dudaklarım ve bitmişim işte öyle işte öyle kesilmiş biletim sadece gidişlik yine son şans demişim sen duymamışsın sadece ağlamışsın bense anlamışım herkesin defalarca varda şu hayatta son şansı bir ölenlerin yok geri dönme şansları... |
Gözleri Hayat Kadar Anlamlı Adam... Gözleri Hayat Kadar Anlamlı Adam... Sahipsiz bir mavi balon gibi gözlerim. Yalnızlıktan alıntı yapılmış bir sayfaya düşülen dipnot gibi darmadağın içimdeki çocuk.. Uçsuz bucaksız bir köyün yamacında kaybettim düşlerimi. Ellerimden salıverdim bendeki seni.. Avuçlarımdaki yangına bir de senin özlemini ekledim.. Uzaklaştırdım seni kendimden.. Ben kötüyüm ya, ben kirli yüzüm ya.. İçim sana kal derken dudaklarım kanlı bir gidişe mevzileniyordu.. Senin benim yorgunluklarımın altında ezilmemeni, içindeki ekin boylu saçlı kızın ölmemesini istiyordum.. Sustum sen kadar, seni iki yakaya böldüm.. Bir yanım sana ırak iken, bir yanda sana yanmaktaydı.. Gittin; her rüzgarda kokunu aradım.. Her geleni, her kapı zilini sen sandım… Meğer sen benim kurabildiğim tek anlamlı cümlemmişsin. Öyle büyükmüşsün ki içimde; ben seni öldürdükçe sen bana kök salıyordun.. Ta içime, ta köklerime.. Senden önce dönülmeyecek dualara durdu kıblem.. Sönmeyecek yıldızlara çevrildi omuzlarım. Şimdilerde içimde yok/um, dağıldı inceden saçlarım. Sonra da içimdeki renklerin / gökkuşaklarının körü oldum ben.. Üryan kaldı iki dudak arası lügatim Hani ben sonbahar kızıyım ya , hep gölgelerinin izinden gidendim ya… Şimdi gitmiyorum senden başka yere. Bittin / bitti-m koca bir yanılgımdın içimde.. Ellerim sen kadar açık kaldı… Bıraktığın kapılardan hiç geçmedim ben. Dudağımdaki diğer adın koyu bir özlemdi, içimdeki ise hep özlenen.. Her gece yüreğini giyinmek benim için ölüp yeniden doğmaktı küllerimden.. Gözlerinde küçük bir kız olmaktı. Yeni bir bebek gibi emeklemek ellerinde.. Düşmek defalarca, sonra da senin yüreğinle ayaklanmak.. Yürümek senin nefesinin izinde.. Senin gözlerinden izlemek çıplak denizi her gece.. Ölüm yanında her gece yeniden doğmanın hazzıydı seni sevmek.. Ama en zoru; her sabah seni üzerimden çıkarıp bana bol gelen içimdeki ben’i kuşanmaktı.. Yüzümdeki her şeyi sana yabancılaştırmaktı.. Bu bir maske değildi. Bu bir kendini kandırmak değildi.. Sadece seni senden uzakta sevmekti. Tıpkı toprağın altında kökleri saklı kalan bir gövde gibi. Ne sana sen kadar yakın. Ne de sana ben kadar uzak… Yoktun bende. Yusuf oldum kuyulara indim sen diye. Mecnun oldum çöllere bilendim senin yolların diye. Nafile .. Çare/sizim en çok ta sensiz. Şimdi yalınayak gezinmekteyim anıların üzerinde Susmalara yeminli bir morg yalnızlığıma nefesinle hayat ver ey kelimelerin üstadı… Öyle derin kuyulardayım ki, çıkar beni içimden. Al beni cümlelerine.. Köklerini duvara dayamış, içindeki çocuğun katili olmaya hazırlanan bir yalnızlık abidesi gövdemden kurtar beni. Kanatlarım kırık olsa da hayat ol sol yanıma.. Tüm cephe hatlarım düşse de sen bende kal “ gözleri hayat kadar anlamlı adam “ Tenimde terinden bir ter.. Avuçlarımda saçlarından bir tel. Gözlerimde özleminin ateşi. İçimde senden bir sen. Sende unuttuğum bir ben. Ben içimdeki çocuğu kaybettim / bensizim.. Biliyorum sensizlikte bir şarkı avutmaz beni.. Ne olur beni kendine kat.. Sen ve biz… İkimiz.. Sevgimiz.. Düşlerimiz.. Yürüyelim aynı safta, Yolumuz uzun.. Son durağımız mutluluk.. “Bensizliğime en iyi sen deva olursun koca yürekli adam… Sığlığıma bir dua bereketiyle düş.. Ben öldüm bendeki bende.. Tutabildiğim tek anlamım sensin… Seni kaybetmek istemiyorum.. Ne olur gitme..” (aLınTı) |
Okunmamış Son Kitapsın ... Her an elime aldığım, Okuyabilmek için her yolu denediğim, Bazen harf,harf, Bazen de hece hece söküp okumaya çalıştığım, Fakat ne yaptımsa bir türlü okuyamadığım, Bende kalan okunmamış son kitapsın... Tam ki okuyorum zannettiğim, Ama bir türlü anlamını çözemediğim, Beni anlamsızlıklara iten kelimesin, Her halinle bana büyük bir bilinmezsin, Ne yakında ne uzakta erişilmez,bulunmazsın, Bende kalan okunmamış son kitapsın... Gönlümden gönlüne sözcükleri köprü etsem, Doya doya gözlerimden içsem seni, Belki içinde dünyalar gizli,okuyabilsem, Okudukca damarlarımda,gönlümde hissetsem, Sana ulaşsam,unutsam senden başka her şeyi, Ama gel gör ki ne mümkün canım, Bende kalan okunmamış son kitapsın... Bagışla,belki de ben bilemedim okuyup,anlamayı, Başaramadım bana açılan kucağa ulaşmayı, Gül kokan yari doyasıya koklamayı, Hasret kokan cümlelere son noktayı koymayı, Artık üzülmem,reva görsende bendeki cana kıymayı, Çünkü bende kalan okunmamış son kitapsın... Bilki bu sana son şiir,son sitemdir, Belki de yaşamımı bitiren son demdir, Sakın ha ardımdan üzülüp,ağlamayasın, Hele karaları hiç bağlamayasın, Ömrünce her daim mutlu kalasın, Artık bir kerecik olsun beni anlayasın, Ömrümden arda kalan okunmamış son kitapsın... |
Gözlerinle Vurdun İz Bırakmadın. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Gözlerinle Vurdun İz Bırakmadın... Namluya sürülmüş kurşunla değil Gözlerinle vurdun iz bırakmadın Dondurdun kanımı damarlarımda Gözlerinle vurdun iz bırakmadın Bakışın çagırdı kendi safhına Ansızın düşürdün ateş hattına Gizlice girerek gönül tahtıma Gözlerinle vurdun iz bırakmadın Sırrımı ellere veremiyorum Aşkına bir leke süremiyorum Sana katilimsin diyemiyorum Gözlerinle vurdun iz bırakmadın Derdini kimlere söylesin sevdam Gönlünü kiminle eylesin sevdam Benim için suçlusun neylesin sevdam Gözlerinle vurdun iz bırakmadın... Alıntı |
Beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilemedim bunca yıl hayat sahnesindeydim öyle bir yaşadım ki ne arasan hepsinden geçtim en son senin limanın seçtim beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilmedim ben ağlamayı bilmezdim sayende öğrendim intihar mavisi gözlerinde asılı kalan bendim ne vardı gözlerinde damla damla eriyeydim beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilemedim umutlarım asılı kaldı hasrette isteyemedim seni düşlerimde bile göremedim sen aktım gözyaşlarımda dokunup silemedim beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilemedim sen benim aşkta yenilgim bunu artık kabullendim sen bana acıların baş kentisin başlarda seçemedim ben sana çoktan tek kişilik sevdam dedim beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilemedim hüzün işgalinde şimdi hayatım kimseye söyleyemedim içime attım sadece seni anlatan şarkılarla dertleştim mutlu olma hayallerimi senle gönderdim beni affet yüreğim bu kadar acı çekeceğini bilemedim her şey zamanla yalan oluyormuş farkına varıpta göremedim kim bilir kaç sefer ölümü aklımdan geçirdim ben hiç bu hallere düşecek biri değildimm beni affet yüreğim bu kadarr acı çekeceğini bilemedim |
Aşkımı vurdular sırtından Aşkımı vurdular sırtından. Yüreğimde korkarak sakladığım Alevden sözleri çaldılar acımadan .. Nerede ne zaman Bir yıldız görsem Sen aklıma gelirsin Ağlarım… Ellerim ! Ah o ellerim.. Unutulmuş anıları hiç bırakmayan ellerim… Ben değil O’nun seni sevmeye cesareti vardı. Gözlerine düştüm ki Bu âlemden derindi. Sevdalara kanat çırpan yürekler, Sadece senin yerindi. Ay ışığı dökülmüş gecenin hülyâlarında, Gizemli bir dünyanın Hoş kokulu dalgasına yüreğimi astım. Siyah saçlarına hüznü serdim. Sense Bir gece Kapına dolunay vurdu diye terk ettin beni ! Ben yazgılara baş kaldırdım kör akşamlarda, Sen Kapanan kapıların eyvahını çarptın suratıma… Yaşanmamışları yaşamaya Öfkelerden derlenmiş Siyah_beyaz sözleri Sokak ışığı altında Serseri rüzgârlara Kendi ellerimle küfretmeye mâhkûm bıraktın beni Buna hakkın var mıydı ha var mıydı ? Arka sokakların Silinmiş kaldırımları gibi ezdin beni Yazıklar olsun sana Yazıklar olsun… Gözlerin! Ah o Gözlerim … Ben değil, onlar gördü seni Sonsuz bahar akşamlarında O mavi gözlerin düştü gözlerime ! Ben boyadım gökyüzünü , Gözlerine benzesin diye … Sense Karalar bağladın bulutlara! Güneşin ışıltısına gölge düşürdün Rengârenk gökkuşağı küstü yağmurlara. Buna hakkın var mıydı ha var mıydı ? Sevgimin hâyali Sığar mı sanıyorsun yüreğine? Bütün ömrümü Sonralardan taptığım sana fedâ edeceğimi mi sanıyorsun? Gözlerinden yaş değil Kir akıyor gülüm! Böyle hesapsız Böyle kitapsız gözleri yakmalı mı, Yoksa acı bir ifadeyle bakmalı mı? Aradın ama olmadı Mutluluk seni bulmadı. Ve sen Sen aşkı hiç hak etmedin Sen ki; Duygular aleminde duygusuz Sen ki; Sus-pus gecelerde uykusuz Sen ki; Ruhların ayak izlerinde ruhsuz Sen ve yandaşların Kendi karanlığınızda kayboldunuz. Gök yüzünün maviliğinde, Ufkun kızıllığında boğuldunuz.. Papatyalar dans ederken bahçelerde Gözlerim ışıl ışıl yeşeriyordu. Hiç duymamıştım sesini. Hiç görmemiştim gözlerini Hiç tatmamıştım böylesini Acı zehrini de içirdin ya bana Yazıklar olsun sana Yazıklar olsun… |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 05:37. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2025 IRCForumlari.Net Sparhawk