Haftanın başından beri salı günü hariç diğer günler kütüphanede ders çalışmalarımın ardından zonklayan bir kafa, dik tutulamayan bir boyun, ağrılar içinde kıvranan omuzlar ve kırmızı gözlerle karşısındayım herkesin.

Oturmuşum öyle, kurbanda kesilmek için sırasını bekleyen koyunlar gibi bekliyorum Pazar gününün gelmesini. Bir gelse diyorum içimden ah bir gelse, bir bitse stresi derken diğerleri geliyor aklıma. Bir tane değil ki sınav dediğin...

Sonra dengesiz hareketlerim geliyor aklıma. Durup durup atılan kahkaha, durup durup gözlerden süzülen yaş. Neden olduğunu anlamaya çalışırken iyice anlamsızlıklar içinde kaybolmakla meşgulum aslında bu aralar.

Bir de şu var ki;

Çektiğim acıların demindeyim bu akşam...

Pişman desen değilim bir harmanım bu akşam...