Belki de bir gün yeniden karşılaşırız, olamaz mı?
Yıllar geçmiş olabilir üzerinden; biraz yorulmuş olabiliriz ya da alışmış... Unutmuş gibi yaparız, hiç kızmamış, hiç ağlamamış gibi bakar gözlerimiz, en azından öyle görünmeye çalışırız...
Olur ya bir gün karşılaşırsak bir yerlerde yeniden, hiç konuşmadan birbirimizi bir daha kandırırız... Açtığımız yarayı öpüyormuş gibi sanki.
Gülümseyelim o zaman olur mu, 'acımadı ki' der gibi..

-Ezgin Kılıç

Niye olmadı, olsa nasıl olurdu, olur da bir daha olma ihtimali olur mu?” diye de düşünmüyorum. Yoruldum çünkü. Biraz da öfkem var… Hani kapıdan çıkan o kapanma sesi gibiyim. Kim farkında ki kapının, çıkardığı o sesin kim farkında? Çekip gidiyor herkes. Herkes gidiyorsa kapının ne önemi var o zaman? Niçin kapatıyorsunuz?
Şimdi demez miyim, “Lanet olsun kapınıza da, size de. Adam gibi durmayı bilmediniz,” diye?

- Halis Karabenli

"Öyle bir şey yazmak istiyorum ki yukarı bakılsa mavi ve her zaman mavi; aşağı siyah her zaman siyah...
Bir şey ki mavi ve siyah olsun."

Mai ve Siyah

Zaman mı? değil zaman.
Akan zaman değil mesafelerdir.

Güneşin çekici yukarda
Suyun bıçağı aşağıda
Krom alçakgönüllü, bakır utangaç,
Ağaç: bir damla iki kıvılcım arasında.
Rüzgâr bilmiyor nerden eseceğini
Sınırlar kesik,
Yerleşme yerlerinde balkıma.

Biz kırıldık daha da kırılırız
Ama katil de bilmiyor öldürdüğünü
Hırsız da bilmiyor çaldığını
Biz yeni bir hayatın acemileriyiz
Bütün bildiklerimiz yeniden biçimleniyor
Şiirimiz, aşkımız yeniden,
Son kötü günleri yaşıyoruz belki
İlk güzel günleri de yaşarız belki
Kekre bir şey var bu havada
Geçmişle gelecek arasında
Acıyla sevinç arasında
Öfkeyle bağış arasında

Biz kırıldık daha da kırılırız
Doğudan Batıya bütün dünyada
Ama kardeşin kardeşe vurduğu hançer
İki ciğer arasında bağlantı kurar
Büyür, bir gün, zenginleşir orada,
Çünkü Ali’yi dirilten iksir de saklı
Hasan’a sunulmuş ağuda,
Granitin de olur bir okyanus diriliği,
Nehirler daha uysal akar,
Bir çiçek nasıl açılıyorsa kendiliğinden
Bir kuş nasıl uçuyorsa
Öyle sever, çalışır insan,
Kıraçlar çarptıkça dağlara
Gül göçürür şafağından
Doğanın altın şafağından
İnsanın altın şafağından
Tarihin altın şafağından

Biz kırıldık daha da kırılırız
Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.

-Cemal Süreya

“En çok neyi konuşuyorsam, aklımda olan da hep o'dur” demek değil elbette.
Bazen insan, aklında olanı saklamak için başka şeylerden söz eder çünkü…
Şurada, az ötede, herkese uzak bir yerde duran bir şey var.
Uzanamadığım, umudumu kestiğim ve “Bir daha olsa, biz akıllanmayız, yine aynısı olurdu” dediğim; sesimde büyük gürültüyle patlayıp, bedenimi boydan boya yırtan, ancak acısını benden başka kimsenin duymadığı, hissetmediği, yalnız göğüs gerdiğim; gerdiğim göğsümün yırtıldıkça mütemadiyen derisinin yenilendiği ve böylece her defasında aynı acı tonunu tattığım; herkese zül gelebilecekken, onurla içimde taşıdığım, yüzümü eşsiz renklere boyayan bir renk cümbüşü var…
Sevdim ben… çok sevdim.

-Halis Karabenli

/watch?v=zGEQMt6aWAM

Hani bazı şarkılar vardır. ne zaman duyulsa can yakan..
bi ok gibi kalbe saplanan,deştikçe deşen.. ama kanatmayan..
en mutlu olduğunu düşündüğün anlarda bile seni paramparça etmeye yeten..
mıh gibi bırakan seni.. aslında olduğun yerde olmadığını hissettiren..
tamamen yalnız ve yabancı olduğunu her şeye..
ama asla ağlatmayan.. içine attıran..
canını yaka yaka defalarca dinlediğin.. dinlemekten usanmadığın... zaman sonra silip attığın...
...ve aylar,yıllar geçse de duyduğun ilk an aynı duyguları yaşatan..
unutmadın gerizekalı, hiçbir şeyi.. alıştın sadece. alışmaya alıştın.. ama onu bile becerememişsin ki, sen bir adım bile gidememişsin ki aslında! gerçeğini yüzüne vuran..
çalıp bittiğinde ise geri döndüren seni, hiçbir şey olmamış o az önce ki kahrolan sen değilmişsin gibi hayatına kaldığın yerden devam edişine şahit...

Hataydın, biliyordum.

Bir yanlışın bütün doğruları götürdüğü sınavın muhtemel sonucuydun.

Ama ben, bir kez olsun kendim için hata yapmak istemiştim.

ve doğrularımın hiç önemi yoktu!

-Halis Karabenli

Gitmek isteyipte gidemediğin anlar da, gidememiş olmak değil de kalmaya zorunlu hissetmek kendini -evet tam olarak bu, zorunlu^^- daha çok öfkelendiriyor insanı. Neden böyle hissettiğini sorguluyorsun önce. Cevabın olmadığını bilerek ve bunun gibi nice cevapsız sorular..
Ruhun uzaklarda, sen burdasın. tarifi yok bunun.
Zaman geçiyor sadece.
ve biz, tükeniyoruz..

"... Sabahın sahibi vardır.
Gün daima bulutta kalmaz.
Herhal ilerdedir
yaşanacak günlerin
en güzelleri..."
Nazım Hikmet

Sonra oturup kabuğunu soyuyorsun yaranın.
Acımıyor mu?
Acıyor...
Gidip suya tutuyorsun.
Sonra sızlamıyor mu?
Sızlıyor...
Benim olan bende kalıyor.
Yen içinde...
Yanmıyor mu?
Yükses sesle hemde!
Öyle işte.

Eda Tosun

Kaçırdığımız sabahlara ciddi bir özür borçluyuz,
beraber uyanmadığımız bütün sabahlar..

çok severim hem de @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] teşekkür ederim (:

Ruh yaşım, yaşımın katbekat üstünde sanki, yorulduğumu hissediyorum.
Mutsuz değilim, mutlu da. Bıkkınım.
Bir avuç sessizlik ihtiyacım olan. iç sesimin sessizliği en çok.
Duymak istediğim tek şey var, o da nefessiz. öyle bir dünya.

Özlemek yoruyor..
Gidememek..
Dönememek..
Sevmek..
a ah olmayanı sevmek..
hangisi daha çok? hiç düşünmedim. bölmedim daha doğrusu.
yorgunum sadece.

/watch?v=Z8MwCwXQrI4
Neyse, hadi ağlayalım.

...değişmek gerek oysa

büyümek gerek

düşlerimiz çocuk, kendimiz çocuk

kaç aşktan

kaç dostluktan

kaç oyundan kovulduk

ah istemeyerek, istemeyerek…

Murathan Mungan

Bazen tüm bunları düşünmüyormuş gibi yapıyorum,
Unutmuş gibi.
Hatırlamıyormuş gibi.
Acıtmıyor gibi.
Alışmış gibi.
Anlatsam sana her şeyi tekrardan,
İnanır mısın bana?
Hiçbir şey olmamışcasına?

Ahmet Yavuz - Beklentiler Üzer...

o zaman bu da dursun burda,,

Yıllardır kendini Bulutlar da saklayan İllegal bir yağmurum
Bir yağsam pahalıya mal olacağım.
Ben bir bodrum kat kızıyım bayım
Yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum
Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum
Fakat korkuyorum........


@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] çok tatlısın biliyorsun değil mi?

Üzülme, ben çok iyiyim.
Hayat yine güzel bak heryer bembeyaz şimdi.. Ah seninle tanıştığımız gün gibi.
Sen yoksun, ama iyiyim. Arada düşüp acıtsam da yüreğimi, iyiyim.
Sen beni düşünme. Ben hep iyiyim.
Hem bak, fotoğraflarımız var eskimeyen.
Bütün şehirde anılarımız, şarkılarımız.
Üzülme! Sen yoksun ama, ben çok iyiyim..

hadi ozaman; /watch?v=icF6KWf3aiE

Alışmak..

Büyük anlamlar kazandırdığın içinde, hayatın da hep olsun dediğin, her baktığında görmek istediğin, bir telefon uzağında olduğunun rahatlığıyla sarıldığın..
Her şeyi paylaştığın, koşulsuz güvendiğin,
yüreğini açtığın, sevdiğin,
değer verdiğin, evet değer verdiğin..
İncitmek istemediğin, üzdüğün için üzüldüğün, kaybetmekten korktuğun, sonu ne olursa olsun hep doğru olduğun, olacağın..
ve bütün bunların karşılıklı olduğunu sandığın ama, hiç olmamış olduğunu farkettiğin,
bildiklerini unutturan, bir daha istesen de hayatında olamayacak bir insana..

Ah öyle acı, öyle zor.

Uluorta yaşadığım ama hiç kimseye anlatmak istemediğim acılarım var benim.
Ve kanaması durmayan kalbimin bileklerinde ustura kesikleri...
Aklımdan ayaklarımın altına kadar can kırıklarıyla dolu bedenim, acıyor her yanım…
Her adımımda, üstünde yürümekten bıktığım ateş parçaları düşüyor avuçlarımdan.
Dokunduğum her yer “Dokunma! ” diyor küstahça.
Hiçbir kapıyı çalmadığım hâlde, her kapı kapanıyor yüzüme.
Oysa anahtarım olsa dahi girmiyorum içeri.
Terk edilmiş ve yıkılmış bir şehir var bende.
Belki de kavim göçleri kadar eski ve Yaradan’ın gazabına uğramış...
Bir kuyunun dibindeyim. Bir kervanın en sonunda yürüyorum her an kopmak için.
Bir peygamberin, ağlamaktan kör olmuş gözleri gibi ağıtlarla dolu dudaklarımın çukuru…
Kaybolmak istiyorum çoğu zaman ve uzaklaşmak her şeyden...
Ve yazılmış kelimelerin, tekrar yazılamayacağını bildiğim hâlde, umutsuzca yazıyorum yine de...

- Halis Karabenli

Bazı geceler, zaman duracak kadar yavaşlar..
Böyle anlarda insan kendine anımsayıp kederleneceği bir anı seçer istemeden.
Binlerce kötü anı içinden en çok canını yakanı bulup çıkartır bilinç ve öncesinin arafındaki çöplükten.
Bazı geceler, zaman akmayı unutur.
Canını ısırmak ister insan geçemeyen saatler boyunca.
Belleği, yıllarca şımartıldıktan sonra terk edilen, artık sokak köpeği olmayı beceremeyen ama gidecek bir evi de olmayan zavallı bir kaniş acınasılığıyla oradan oraya atlayıp durur.
Bazı geceler, zaman bir yerlerde takılıp kalır.
Bazı şarkılar sadece böyle zamanda dinleyelim diye vardır.
Bazı şiirler ancak böyle zamanlarda anlaşılabilir.
Bazı hikayelere sadece ve sadece böyle zamanlarda katlanılabilir.
Bazı geceler, zaman buzdan bir bıçak kadar sert, soğuk ve şeffaftır.
Görünmez bir el onu ruhumuzun en hassas noktasına batırır..

- Ali Lidar.

Benim Pollyannam da sensin @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]..
Günlüğüm senindir, sen hep yaz (:

Sevgili Pollyanna,
Sen bu mektubu okurken
Soğuk bir doğu sokağında,
Acılarla yüklü bir faytonla dolaşıyor olacağım
Atların boynunda ziller ve pembe orlondan püsküller
Şaklayan kırbaç ve gıcırdayan tekerlekler.

Kömürümüz bitti tam kışın ortasında
Toz hatıra ve talaş bastık sobaya
Üşüse böyle yapardı mutlaka hazreti İsa da.
Aşkın yüzünden düşen bin parçayı
Toplamaktan yoruldum ben artık Pollyanna

Yolda bavulumu çaldılar
Bana hediye ettiğin o kırmızı elbise de içindeydi
Ne güzeldi
Ben kendime çilek derdim onun giydiğimde
Bakar bakar anne derdim memelerime
İnsanın memesi olması büyük bir çilektir Pollyanna
Güzeldi yine de o yıllar
Küçük sarı pütürleriyle
Ne çabuk geçti.

Ama zaten onu burada giymeme izin vermezlerdi
Belki artık hiç olmaması daha iyi
Çalınmış bir güzellik,
Yasaklanmış bir güzellikten daha iyidir.
Ama onu asla unutmayacağımı bilmelisin.

Dilerim sen pötikareli gömlekler gibi neşeli,
İri dişli bir mısır koçanı kadar
Mutlu ve yan yanasındır.
Belki bir gün beni ziyarete gelirsin
Sana krem fıstıklı ekmek ikram ederim
Artık çok mutlu olacağızlı ekmekler
Süte ekmek doğrar ve
Papara papara diye şarkı söyleriz.
Sen ruhumun misafir odasında uyursun,
Süt ve gözyaşı lekeli yumuşak yer yatağında.