Çevrimiçi

Kendimi beyaz kadranlı, romen rakamlı bir duvar saatindeki saniye çubuğu gibi hissediyorum. sadece dönüyorum. zamanın kendisiyim. geçip gidiyorum bu dünyadan, bir yolcuyum pek beğendiğim de söylenemez zaten. bence her insanın dünyaya değilde bir boşluğa doğma hakkı olmalıydı oysa benim gibi idam mahkumu olan birinin intihar hakkı bile yoktu.. zaten her doğum, en az iki ölüm ediyor, biri yaşamak, diğeri yaşatmak isteğine bağlı iki ölüm. ama şu bir gerçek ki, ölürken yanımda kim varsa, ona âşık olarak terk edeceğim bu dünyayı...