Cevap: Merdümgiriz.
 

Sonra durdum öyle biraz. Kırmızı koltuk eskiyene kadar oturdum. Ademoğlu ahir ömründe en çok oturuyor galiba. İnsanların hafızamdaki fotoğrafları genelde otururken çekilmiş. "Oturmaya da kalsaydı," dediklerim de var "Keşke biraz daha öyle otursaydı," dediklerim de... En çok da bunlar oturmuş içime. Oturmak da ne acayip kelime...

Aylin Balboa - Belki Bir Gün Uçarız

Cevap: Merdümgiriz.
 

Hayatımın tümüne "olduğu kadar" ismini verdim.
Öyle güçlü bir zırh ki "olduğu kadar". Her zaman ve her şeye, gerekli veya gereksiz söyleyiver gitsin. Kendi kendine durduğun yerde arka arkaya beş bin kere söyle istersen. Tanıdığım ve tanımadığım herkes, biliyorum ki olduğu kadarıyla yetiniyor. Dünya çirkin bir yer olsun istiyorsan, "olduğu kadar" çirkindir. Birisini çok mutlu etmek istersen eğer, "olduğu kadar" mutlu edersin onu. Olduğu kadarı seni rahatsız ediyorsa, ona yine olduğu kadar itiraz edebilirsin.

"Olduğu kadar" dünyadaki bütün sorulara verilebilecek en güçlü cevaptır. Ama yine de hiçbir zaman "TAM" olarak tatmin edemez kimseyi. Özü gereği yine "olduğu kadar" tatmin etmek zorundadır. Tam değilse eksiktir, eksik "olduğu kadar" tamdır.

Feyyaz Yiğit - Olduğu Kadar

Cevap: Merdümgiriz.
 

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysa ki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce..

Edip Cansever - Yerçekimli Karanfil

Cevap: Merdümgiriz.
 

Ne diyeyim allahım
ben sana biraz platoniğimdir biliyorsun
Ben bu şüpheyi sırtıma yük edindim, öyle yürüdüm,
gocunmam da yükümden beni bilirsin.
Ama bunlar çok iştahlı allahım ve görüyorsun nasıl da dünyevi.
Bunlarmış senin kulların öyle diyorlar biz de kürenin üveyi.
Öyle mi?
Oysa allahım bilirsin ben en çok yeryüzünü,
ve başımı yatırınca toprağa, gökteki yıldızları da,
işte böyle bilirsin çok güzel yapmıştın bu yeryüzünü.
Bizim köydeki gibi.
Allahım bunlar tokileri seviyor, betonları, hızlı trenleri.
Oysa ne acelemiz var, ben ki bunca agnostiğim yine de biliyorum
ordaysan nasılsa geleceğiz yanına geri.

Diyor ki, yasalar getirdim, gıcır gıcır, delik deşikti eskisi
Anlıyoruz ki yasalar dümdüz ediyor ciğerimizi
Diyor ki, yasaklar getirdim ama senin iyiliğine canımın içi
Diyor ki, üç beş ağacı kesmişim, indir bindir bütün yaz boyu,
keseriz tabii bunda ne var diyor,
İnsan önce bir minnet duyar.
Oysa allahım toprağa bassın ayaklarımız fena mı olur,
istiyoruz ki sokağımızda bir ağaç gölgesi.

Diyor ki, boynuzlu köprü yaptırdım gelip geçmeye
haliçin ortasına bak nası’ seksi.
Allahım sen bunlara akıl fikir ver diyeceğim ama
vardır senin bir bildiğin illa ki.

Allahım işte görüyorsun bunları, eyübün sabrı nedir,
rızanın fazladan şeftalisi ne?
Bilmiyor. Bilmiyor nedendir zeynebin yakarısı.
Ben ki sana bunca platoniğim ama canıma yetti artık
Valla bak biz mi düşeceğiz hep iskelelerden
Başlarına yık şunların bu metropolleri.

Birhan Keskin - İskelede Bir Çırak

Cevap: Merdümgiriz.
 

Buradayım
binlerce yıldır-
yanımda delik deşik kaya
dibimde defne, kekik
açelya
binlerce yıldır
burada.

Neler gördüm
binlerce yıldır.
buraya geleli :
ne fırtınalar
savaşlar
ne yazlar
kışlar.
Yoruldu yanımda kaya
yeşerdi, kurudu defne
kekik
yanımda
burada.

Binlerce yıl önce
getirdiler beni
buraya-
gömdüler
uyuyayım diye.
Bu yontulu taşı
örttüler
üstüme.

Uyumadım.

Neler gördüm
binlerce yıldır
buraya gömüleli :
ne sevdalar
hüzünler
ne baharlar
güzler.
Yıprandı yanımda kaya
açtı, soldu açelya
yanımda
burada.

Daha da güçlendim.

Boyuna
yıldırımlar düştü üstüme
gökler gürledi üstüme
sağanaklar yağdı üstüme.

Yıkılmadım.
Dimdik, sapasağlam
ayaktayım
burada.

İnsanlar
gittiler, geldiler
geldiler gittiler
sevdiler, öldüler-
küçüldü kaya,
yeşerdi, kurudu
defne, kekik
açtı, soldu
açelya
yanımda
burada.

Uyumadım.
Buradayım
binlerce yıldır.

Daha da yükseldim

Boyuna
toprak çöktü altımda
deniz doldu altıma
kayalar devrildi altımda.

Yıkılmadım.
Dimdik, sapasağlam
ayaktayım
burada.

Gelsin daha ne kadar varsa
fırtına, savaş, yaz, kış
sevda, hüzün, bahar, güz-
neler gördüm
binlerce yıldır
burada.
Eriyip gitse de yanımda kaya,
yeşerir defne, kekik
açar açelya
yanımda
burada.

Gelsin, ne varsa
ne yoksa-
uyumadım
yıkılmadım
ayaktayım
binlerce yıldır
burada.

Oruç Aruoba
-ol/an-

Cevap: Merdümgiriz.
 

Ama siz yükseleceksiniz hep bembeyaz,
onlar aşağıda siyah kalacak!
Sizin başınız bulutlarda dursun onlar balçıkta bacak!
Siz tatlı rüyalarınızı görün, onlar terleyip sıçrayacak!
Genişleyin siz merkezde onlar kenarda daralacak!

Onlar seyrek bir fotoğrafta uzağa bakanlar.
Onlar bir ömür taşlara su tutanlar.
Onlar bir hatırada donmuş duranlar.
Onlar bu dünyada yanmış da külde uyuyanlar.

Siz nasıl da menekşe gözlüsünüz onlarsa hep aç gözlü!
Ah siz ölümsüzsünüz dünya üstünde, onlar ölümlü.
Ve siz nasıl da güzel kokuyorsunuz, insanın hası
Onlar kenarda kirliler; onlar atık, onlar sası.

Ah siz, nasıl da "Siz"siniz buram buram, onlar avam.
Bu cahilin, yoksulun, barbarın ışık neyine, onlar ziyan!

Siz "It was very amazing" derken "and fun"
Onlar özür dileyenlerdi ağacın ruhundan.

Balkonunuz çok yüksek sizin baş döndürüyor.
Dünya pek alçak bir yer olacak yakında öyle görünüyor.


darmadağınım.




suyun üstünü kaplayan şeyler

kolaymış, çok kolaymış dedin.
oysa suda, suyun en başında
üstünden atladığın, geçtiğin
beyaz büyük bir hayvan yatıyordu.
şimdi bunu söylemeye değecek bir şey
yok. oysa,
suyun üstünü kaplayan şeyler vardı.
suyun üstünü kaplayan şeyleri aralayıp
sudan alman gereken şeyi aldın.
kolaymış. çok kolaymış dedin.
[güller açtıkça kesilmeli diyor annem
oysa,
tabiatın kanunlarına hiç alışamadım ben.
ve rüyamda çok gerekmedikçe bir şey görmem.]
bir sebebi vardır, mutlaka vardır,
hayyyıır diye uyanmamın bir rüyadan
bu ne ki, elin olsun ıslanmıyor senin, bunca zaman
neyi bekliyor, sudaki o büyük beyaz hayvan.
kolaymış, çok kolaymış dedin.



ecza ne?
bu taşlarla bu kuşlarla bekledim, bu sırlarla bu yılları
bir mucizeyi gösterecektin bana, atladığım satırları
kaşlarımın yokuşunda gün akşam oldu hani
ne bir mucize gördüm ne işe yarıyor kaldırım taşları.


"seni kırdığım yerden beni de kırdılar.
ben hiçbir cümleye ağlayamam artık seni."




Senin gözlerin benim gerçeğim
(sendeki telaşa onlarla inandım)
bakmıyor bana,benden uzakta


Aramızdaki mesafede gerilen
bir teli inletiyorum seninle
sesi ben duyuyorum tek,
birşey duyduğu yok kimsenin
benden başka.


Bir hülyanın hatırasında
kasıp kavuruyorum kendimi
diyorlar ki, hayat yalandır,
aşk da.
Nasıl inanırım,o;
olmak istemiş de olmamış
bir yarım nefes gibi şuramda.

Sana dokunamayacak kadar
ürkek kalmış olduğum bu mesafeden
dön/erken sen
önce ayaklarının gerçekliğine inandır beni,

inanmak istesem de
senin gidişin yalandır bende.


Birhan Keskin - Öteki

Cevap: Merdümgiriz.
 

Sonra buradan giderdim bir hiç için, nasıl hiç nedensiz dökülüp de yollara vardımsa şu doğa kucağına ve birden buralı doğumlu, buralı yaşamışlı nasıl duyabildiysem benimi, öyle kolayca bir başka belde de kabullenebilir beni ve hep bulurum yeni güneşler, yeni dağlar, yeni denizler, yeni sevi titreşimleri, hiç yardımsız. Düşüneceğim bu buluntuların ne kadar sonsuz olacağından başka hiçbir şey ve yaşamın tüm kolaylığı içindeki erişilmez gizem ve güçlük...


– Bir kelebeğin insanlara çok doğal görünmesine karşın, doğanın onu o denli uyumlu yaratabilmek için belki de düşlenemeyecek nicelikte zorlukları göğüslemişliği. Bu çok hızlı bir müzik ritmi benzeri, beynimi kazacaktır, ya da bir ılık rüzgar gibi okşayıcı olacaktır benim için. Korkunç kokular saçan, renk cümbüşü içinde, çekiciliği kavranamaz çiçekli yolların, sürekli kuşkucu yolcusu kimliğinde belirlenemez miyim? İncecik tahtalar üstünde, neredeyse denizin üstünde, ortasında yürüyormuş duygusu yaratan iskelelerin, ayakları kaydırma olasılığı için korkarak, geceleri sakınımlı adımlar sıralayan bir deniz gecesi ya da denizi tutkunu olarak sürüklenemez miyim?


Hep yürüyen biri olmak istenmez, yürümek sürekli izlenimdir, duraklamak ve düşünceyi beklemektir yolun varlık kanıtı. Dural bir yol isterim, öyle bir yer ki hem yürüyüş duyumunu yaşatacak hem de duruk. Orada, motorları geçen işleyişiyle beynimin, yalanlar, gerçekler, düşsellik, geçmiş, olacaklar, tüm olasılıklar, göksellik, yersellik, erlik, dişilik, hünsallık, görülenler, görülemeyenler, yaşadıklarını sananlar, hiç yaşamayacaklarını sezenler, göreceli tutuncalar bularak onlara sarılıp ana memelerini bırakmak istemeyenler örneği yaşamlarını sürdürmekte bekinenler, ışıklı hayatlar, karanlıklara gizlenenler, seçmeler, vazgeçmeler, değişimler, tanrılılar, tanrısızlar, yakaranlar ilençleyenler, yeni canlar yaratmak için çırpınanlar, yarattıktan sonra pişmanlıkla yananlar, bu olayı unutmuş olanlar, kendilerini bile sürükleme gücünden yoksun insana dönüşebilecekleri daha tohumken yokedenler, çılgınca arzulayanlar, arzularını gizleme zorunluluğu duyanlar, taşıdıkları gizil güçten habersiz olanlar, en yüce sevgileri düşleyenler, sevgi sözcüğünü silenler, yine yazanlar, yazgı diye ölümü bekleyenler, yaşamlarının son bulacağına başkaldıranlar, elleri ve gözleri göğe çevrili o en büyüğün ellerini tutacağını ve göz kapaklarını okşayacağını umanlar – üzerine, üzerinde sonsuz düşün gidiş gelişleriyle kıvranabilirim...



Kasım, 1979 İstanbul

Metinler - Nilgün Marmara

Cevap: Merdümgiriz.
 

Yorulduk. Şu asırdaki kabalıktan, fena işlerden, savaşlardan, altı üstü bir ömür hayatlarda kopan dev kıyametlerden... Yalnız da değiliz, şairler de bize eşlik ediyor. İsmet Özel, "Öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan." diyor. Yorgun bir geceden, güzel bir sabaha günaydın diyebilmek umuduyla..

Cevap: Merdümgiriz.
 

Bu yasa erdirdin beni,gençtim almadin canımı
ölmedim genç olarak ,ölmedim beni leylak*
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde*
bir zamandı
heves ettim gölgemi enginde yatan*
o berrak sayfada gezindirsem diye*
ölmedim, bir gençlik ölümü sakli kaldi bende.*
Vakti vardiysa askin,onu beklemeliydi*
genç olmak yetmiyordu fayrap sevismek için*
halbuki ask,baska ne olsundu hayatin mazereti*
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise*
vay ki gençtim*
ölümle paslanmis buldum sesimi.*

Hata yapmak*
firsatini Adem’e veren sendin*
bilmedim onun talihinden ne kadar düstü bana*
gençtim ve ben neden hata payi yok diyordum hayatimda*
gergin bedenim topraga binlerce fiskini saplar idi*
haykirinca çeviklik katardim gökyüzüne*
bir düsü düslere dalmaksizin kavrayarak*
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini*
tanidim Ademoglu kimin nesiymis*
ter döküp soru sormak nereye sürüklermis kisiyi.*

Çesme var,kurnasi murdar*
yazgim*
kendi avcumda seyretmek kirgin aksimi.*

Gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim*
nehrin ugultusu da olur,dallarin hisirtisi da*
gözyasi,çig tanesi,gizli dert veya verem*
ne fark eder demisim*
bilmeden farki istemisim.*
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine*
arastadan irmaklara çarkettiren darginlik!*
Yola madem*
çöllerdeki satrabi yalvartmak için çikmistim*
hava bozar,yüzüm egik giderdim yine*
yaza dogru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar*
yola devam ederdim.*

Gençtim iste sehrin o yatik raksindan incinen yine bendim*
gelip bana çatardi o ruh tutusturucu yalgin*
onunla ben*
hep sevisecek gibi baktik birbirimize.*
bir kez öpüsebilseydik dünyayi solduracaktik.*

Oysa bu sürgün yeri,bu pitrakli diyar*
ne kadar korkulu yanki bulagelmis gizlerimizde*
hani yok burda yanlisi yoklayacak hiç aralik*
bütün vadilere indik bir kez öpüsmek için*
kalmadi hiç bir tepe çikilmadik*
eriyeydik nesteren köklerine sindigimizce*
alici kus pençesiyle uçarak arinaydik*
ah,bir olaydi diyorduk vakar da yoksanaydi*
dogruydu böyle kan telef olmasin diye çabalamamiz*
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladik*
gönendi dünya bundan istifade*
dünya bayindirladi:*
Bir yakis,bir yanis tasarimi beride*
öte yakada bir benî adem*
her gün küsülü kaldik.*

Bunca yil bu gücenik macera beni tutuklu kilan*
artik bu yasa erdirdin beni,anladim*
gençken almadin canimi,bilmedim*
demek gökten agsa bile tohum yürekten düsecekmis*
çünkü hataya bagisik büyük hatadan beri nezaret yer*
çig tanesi sanmak ne cüret,gözyasiymis*
insanin insana raptoldugu cevher.*

Simdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi*
tasinacak suyu göster,kirilacak odunu*
kaldi bu silinmez yasamak suçu üzerimde*
bileyim hangi suyun sakasiyim ya rabbelalemin*
tütmesi gereken ocak nerde?

*İsmet Özel - Münacaat

Cevap: Merdümgiriz.
 

Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.

Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?

Ahmed Arif - Anadolu