Cevap: Merdümgiriz.
 

"Şaraplı ekmek güzel miydi, Totoca?"
"Bilmem. Tadına bakmadım."
"Neden?"
"Gırtlağıma bir şey düğünlenmişti, yediklerim boğazımdan geçmek bilmiyordu... Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur."

Şeker Portakalı - José Mauro De Vasconcelos

Cevap: Merdümgiriz.
 

Cevap: Merdümgiriz.
 

*
bazı durumlar oldu diyemedim de sana. daha iyi olmadı hiçbir şey. gerçi bir süre sonra daha kötü de olmadığını fark edince çokta umrumda olmadı açıkcası. kaç kez seninle keyfe keder, neşeli durumlar yaşadım, yaşıyorum da.. lakin bir tarafımız hüzne daha bir meyilli olunca o taraftan kaybımız oldu hep. kafamı karıştıran şeyler var şu ara. sonsuz ayrıntılar takılıyor aklımın bir köşesine.

Manuş Baba

Cevap: Merdümgiriz.
 

Şunu da biliyorum ki, bizim en büyük kusurumuz; saadetimize fazla düşkün oluşumuzdur, halbuki hayat bizim arzularımıza karşı kayıtsızdır.
Mutluysak, tesadüfen; mutsuzsak, gene tesadüfen.
Hayat denilen bu kayalık denizde, kayığımız rüzgarın keyfine tabidir ve maharetimiz pek az şeyin önüne geçebilir.

Panait Istrati - Angel Dayı

Cevap: Merdümgiriz.
 

Tam da yolda olduğum bir vakitti.
Anekta’dan bir ses ;

“Kalbine dahil ettiklerin senin mayandır artık.”

Sinem Sal - Anekta

Cevap: Merdümgiriz.
 

Babaannem derdi ki: İnsan kısadır oğlum
ve bilmezden gelir kısalığını, bilseydi
yarışmazdı yollarla, göğe evler yükseltmezdi,
Nazlı babaannem sözü de uzatmazdı ısrarı da
az söyler, usul söyler, pir söylerdi bir de
adamın kötüsünü piyade, sözün fazlasını şiir
yaparlar derdi, piyade olduğumu da gördü şiir yazdığımı da,
küçücük bir büyükanneydi, onu yitirince anladım
kısacıkmış her şey, insan kısaymış ağaçtan, ikindiden,
elmadan, güneşten, kardan, yağmurdan,
gölgemiz bile bizden uzunmuş, ya çocukluk,
o da rüyasından kısaymış meğer, sanki altı kardeş
nöbetleşe rüya görsek hepimizden bir çocukluk belki
çıkarmış, “bu dünya bir pencere” türküsünü söylerdi de
anlamazdık, bu dünyaya alıştık, şimdi zor geliyor
dünyadan gitmek, bazen rüyama geliyor, kısacık
kalıyor, bir gülümseme kadar, “çok uzatma” diyor
“şiiri, kimse anlamaz ve ömrün de uzamaz bundan,”
insan yanlışlarıyla büyür, aşkı uzun boylu sanırdım
anladım ama, ne zaman, harflerinden de kısaymış aşk,
bazen yazıncaya kadar geçiyor, bazen zaman alıyor
aşkı içimizdeki ormandan kurtarmak, aşk kısa, şiir uzun,
sözgelimi bir ağaç kaybolsa da orman yine orman,
ya bir harfi kaybolsa, zaten kaç harf ki insan?

Haydar Ergülen - İnsan Kısadır

Cevap: Merdümgiriz.
 

Her şey bitse, tükense ya da öyle zannetsek; düşleri kalmalı insanın.
Belki de bu yüzden, "Kentlerin havaalanlarından çok düşalanlarına gereksinimi var." demiş Nilgün Marmara.
Ne güzel demiş.
Düşlerinizi incitmeyiniz

Cevap: Merdümgiriz.
 

İçimin bir köşesinden diğer köşesine, çılgınlar gibi palas pandıras koşuyorum sözgelimi, uçuyorum kendimle karşılaşıp kendime tutunabilir miyim diye, savruluyorum un ufak, sürünüyorum, canımı dişime takıp kalkıyorum ve yeniden, yeniden, yeniden yıkılıyorum.

Hasan Ali Toptaş Bin Hüzünlü Haz

Cevap: Merdümgiriz.
 

Sen geldin ve benim deli köşemde durdun
Bulutlar geldi ve üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin
Merhamet saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurdu
Bulutlar geldi altında durduk

Konuştun güneşi hatırlıyordum
Gariptin yepyeni bir sesin vardı
Bu ses öyle benim öyle yabancı
Bu ses saçlarımı ıslatan sessiz bir kardı

Dişlerin öpülen çocuk yüzleri
Güneşe açılan küçük aynalar
Sert içkiler keskin kokular dişlerin
İçinden geçilen küçük aynalar

Ve güldün rengârenk yağmurlar yağdı
İnsanı ağlatan yağmurlar yağdı
Yaralı bir ceylan gözleri kadar sıcak
Yaralı bir ceylan kalbi gibi içli bir sesin vardı

Sen geldin benim deli köşemde durdun
Bulutlar geldi üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin

Sezai Karakoç - Köşe

Cevap: Merdümgiriz.
 

Elle tutulup, gözle görülemeyen ama içimde kocaman bir kütle oluşturan kırgınlıklarım var. Bir migren gibi beynimin içinde dolaşıyor. Bir gösterinin son perdesi gibi ışıklar teker teker sönerken yorganı biraz daha çekiyorum üstüme. Bir yağmur damlası, parfüm görevi üstlenip muazzam bir kokuyla toprağa karışıyor damla damla. Sonra güneş, sonra bir kadın, gökkuşağı gibi. Koşarak evden çıkıyorum çıplak ayak. Kadının ellerinden tutuyorum. "gidelim" diyorum. "n'olur?" "kayıp mı oldun?" diyor. Hayır, kaybolmadım. Sadece yolum nerde onu bilmiyorum. Velhasıl ben "gökkuşağı" diyorum, "yağmur" diyorum. Kadın bana "kir" diyor, "çamur" diyor. Tiz bir bebek ağlamasına dönüşüyor hayatım. Tutmayan bir filme girip ağlamaya başlıyorum. Bir gösterinin son perdesi gibi ışıklar teker teker sönüyor. Sonrası karanlık. Ayaklarım çıplak, hala.
Hava güzel, ama içimiz hep biraz yağmurlu

-Yalancı Keçiboynuzu ♡