Çevrimdışı

Geceye ay düşer
Yıldızlarla süslenir gökyüzü
Bir yıldız seçelim beraber bozulmasın bu büyü.
Gece başında bekleyince,

Geceye ay düşer
Unutmayalım bu sözü,
Bakarsın görmez senden başkasını gözü
Ama güneş doğmasın, gece başında bekleyince.

 

Çevrimdışı

bir kitap okumuştum. adını hatırlamıyorum. içinde bir domino teorisi vardı. domino taşlarını bilirsin. önce özenle dizilirler sonra tek bir fiskeyle hepsi teker teker yıkılır. ancak romandaki hikayede domino taşlarından oluşmuş zincirin iki tarafına da aynı anda dokunuluyor. ve zincir aynı anda iki taraftan yıkılmaya başlıyor. zincirdeki domino taşı sayısı tek. iki uçtan birbirini yıkarak ilerleyen taşlar tam ortadaki taşın iki yanına da aynı anda çarpıyor. ortadaki taş aynı anda, aynı güçte iki darbeyi, iki tarafından aldığı için ayakta kalıyor. bütün yıkılmış taşların arasında tek başına duruyor. işte roman böyle bir şeyi anlatıyordu. biz de son kalan o taş gibiyiz, tekiz, herkes tek bu hayatta, herkes yalnız. çünkü insanlık, kendini öldüren ilk insan tarafından ihanete uğramıştır. ancak sadece zamanın lehine işleyen zamanla zekasının katili ve kurbanı olan insan, intihar etmeyi utanç verici bulmuştur. ölümsüzlüğün, hayatta kalmaktan geçtiğini öğrendiği için varlığında yamanamaz yaralar açarak kendine tecavüz etmeyi öğrenmiştir. böylece insanlığın unutamayacağı ve tanık olabileceği en korkunç gösteri başlamıştır. taaaa ki, onun elini tutana dek.

 

Çevrimdışı

Günaydın
Kahve içelim mi ? .)

 

Çevrimdışı

yalnız pek tat vermiyor ama...

 

Çevrimdışı

İçimden çok uzaklara gitmek geliyor Feridun Abi. Bir şarkının notasına sıkışıp kalmış günler. Geceyi belirleyen nedir gözlerimizde? Yukarıda acayip dalga dümenler dönüyor. Artık birbirini kovalayan hayvanları, o ekosistemi ve besin piramidini takip etmiyordum. Yeryüzünün daha karmaşık olduğunu, insanı bitiren duyguların olduğunu ve duygusallık ile birlikte yeterince fazla olduğumuzu anlamıştım. Dünya kasıyor. Yukarısı öyle değil. Her şeyin bir adabı var. Kafamın içinde meteor yığıntısı var. Çok sevimliler. E tabii edebiyat yapmadan da olmuyordu. Bir akşam meteor yağmurları altında yürümek hiç fena fikir değildi. Üşüdüysen söyle Dünyayı ateşe vereyim… En çok ilgimi çeken gezegen Satürn. Söyleyişi çok güzel beh. Bu Plüton’un da hakkını yiyorlar. Garibim oldu cüce gezegen. Yazık oldu o kadar ışık yılına. Ay’a ilk ayak basanı herkes bilir. Tarih her zaman ilkleri yazar. Ya ikincisi? Buzz Aldrin… Bu herifin de hakkını yiyorlar. Yıllarca hep ikinci planda kaldı, böyle. Fazladan oksijen tüpü olan var mı? Daha Satürn’ün halkasına oturup ayaklarımı sallandıracaktım. Ha bir de, biri var Feridun abi, onu diyorum çağırsam, o da gelir mi acaba benimle ?

 

Çevrimdışı

Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" dedi:
“Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: sana rastladığıma çok sevindim kendi çapımda.”

 

Çevrimdışı

Bakkala diye çıkıp uzaya gidesim var. Gelir misin benimle ?

 

Çevrimdışı

Sol camdan etrafı seyrederken, sağ camdan kaçırdıklarımızdan ibarettir bazen hayat, ama farkeder mi ikimizde yanyana oturup aynı tarafı seyrediyorsak ?

 

Çevrimdışı

Eskiden gökyüzüne bakar, yıldızlar arasındaki yerimizi merak ederdik. Şimdi yere bakıp topraktaki yerimiz için endişeleniyoruz. Bedenimiz bu dünyaya ait olabilir ama ruhumuz asla. Zaman ve mekânı aşabilen tek şey sevgidir. Haydi topla çantanı, gidiyoruz !

 

Çevrimdışı

Aramızda kaç meridyen var, bilmiyorum ama bana tutun, geliyorum…