Psikolojiye Giriş: Sigmund Freud'da Son Dönem Psikanaliz Nedir? Ne Değildir?

Amerika Birleşik Devletleri'nde, Freud'un ölümünün ardından, yeni bir psikanalist grubu egonun işlevini keşfetmeye başladı. Heinz Hartmann liderliğindeki grup, egonun psişik işleyişte bir aracı olarak sentetik işlevinin anlaşılması üzerine inşa edildi ve bunları özerk ego işlevlerinden (Örneğin; Akıl) ayırdı. 1950'lerin bu “Ego Psikologları”, bilinçdışı çatışmaların daha derin köklerini keşfetmeden önce savunmalara egonun aracılık ettiği katılarak analitik çalışmaya odaklanmanın bir yolunu açtılar. Ayrıca, çocuk psikanalizine artan bir ilgi vardı. Psikanaliz, çocukluk gelişimi için bir araştırma aracı olarak kullanılmıştır ve hala belirli zihinsel rahatsızlıkları tedavi etmek için kullanılmaktadır. 1960'larda, Freud'un kadın cinselliğinin çocukluk gelişimi hakkındaki ilk düşüncelerine meydan okundu; bu zorluk, birçoğu Freud'un teorilerinin birçoğunun zamanlamasını ve normalliğini değiştiren çeşitli kadın cinsel gelişimi anlayışlarının gelişmesine yol açtı. Birkaç araştırmacı, Karen Horney'in kadınların gelişimini etkileyen toplumsal baskılarla ilgili çalışmalarını takip etti. 21. yüzyılın ilk on yılında, Amerika Birleşik Devletleri'nde, Uluslararası Psikanaliz Birliği'nin (IPA) bir bileşen kuruluşu olan Amerikan Psikanaliz Derneği (APSA) tarafından akredite edilmiş yaklaşık otuz beş psikanaliz eğitim enstitüsü vardı ve Amerika Birleşik Devletleri'nde çalışan 3000'den fazla mezun psikanalist var. IPA, Sırbistan, Fransa, Almanya, Avusturya, İtalya, İsviçre ve diğerleri gibi ülkelerin yanı sıra doğrudan Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yaklaşık altı enstitü de dahil olmak üzere dünyanın geri kalanında bu tür bileşen kuruluşlar aracılığıyla psikanalitik eğitim merkezlerini akredite etmektedir.

Freud'un takipçilerinden bazıları daha sonra Uluslararası Psikanaliz Birliği'nden (IPA) çekildi ve kendi okullarını kurdu. 1909'dan itibaren, Alfred Adler'in nevroz gibi konulardaki görüşleri, Freud'un sahip olduklarından belirgin bir şekilde farklı olmaya başladı. Adler'in konumu Freudculukla giderek daha uyumsuz göründüğü için, Viyana Psikanaliz Derneği'nin Ocak ve Şubat 1911'deki toplantılarında kendi görüşleri arasında bir dizi çatışma yaşandı. Şubat 1911'de, o zamanlar cemiyet başkanı olan Adler görevinden istifa etti. Bu sırada Stekel, toplumun başkan yardımcılığı görevinden de istifa etti. Adler nihayet Haziran 1911'de Freudyen gruptan tamamen ayrıldı ve gruptan istifa eden diğer dokuz üyeyle birlikte kendi örgütünü kurdu. Bu yeni oluşum başlangıçta Özgür Psikanaliz Derneği olarak adlandırıldı, ancak kısa süre sonra Bireysel Psikoloji Derneği olarak yeniden adlandırıldı. I. Dünya Savaşı'ndan sonraki dönemde, Adler, bireysel psikoloji olarak adlandırdığı psikolojik bir konumla giderek daha fazla ilişkilendirildi.

1912'de Jung, Wandlungen und Symbole der Libido'yu (1916'da İngilizce olarak Bilinçdışının Psikolojisi olarak yayınlandı) yayınladı ve görüşlerinin Freud'unkinden oldukça farklı bir yöne gittiğini açıkça ortaya koydu. Sistemini psikanalizden ayırmak için Jung buna analitik psikoloji adını verdi. Freud ve Jung arasındaki ilişkinin nihai çöküşünü öngören Ernest Jones, psikanalitik hareketin teorik tutarlılığını ve kurumsal mirasını korumakla görevli bir Gizli Komite kurulmasını başlattı. 1912 sonbaharında kurulan Komite, Freud, Jones, Abraham, Ferenczi, Rank ve Hanns Sachs'tan oluşuyordu. Max Eitingon, Komite'ye 1919'da katıldı. Her üye, görüşlerini diğerleriyle tartışmadan önce psikanalitik teorinin temel ilkelerinden herhangi bir şekilde ayrılmamaya söz verdi. Bu gelişmeden sonra Jung, pozisyonunun savunulamaz olduğunu fark etti ve Jahrbuch'un editörü ve ardından Nisan 1914'te IPA başkanı olarak istifa etti. IPA'nın Zürih şubesi bir sonraki Temmuz ayında üyelikten çekildi.

Aynı yılın ilerleyen saatlerinde Freud, “Psikanalitik Hareketin Tarihi” başlıklı bir makale yayınladı, Almanca orijinali ilk olarak Jahrbuch'ta yayınlandı ve psikanalitik hareketin doğuşu ve evrimi ile Adler ve Jung'un ondan çekilmesi hakkındaki görüşlerini verdi. Freud'un yakın çevresinden son ayrılma, 1924'te Otto Rank'ın “Doğum Travması” adlı eserinin yayınlanmasının ardından meydana geldi ve Gizli Komite'nin diğer üyeleri, aslında psikanalitik teorinin merkezi ilkesi olarak Oedipus Kompleksi'ni terk etmek olarak okudular. Abraham ve Jones, Otto Rank'ın giderek daha güçlü eleştirmenleri haline geldiler ve o ve Freud, yakın ve uzun süredir devam eden ilişkilerini sona erdirmek konusunda isteksiz olsalar da, Rank nihayet 1926'da IPA'daki resmi görevlerinden istifa edip Paris'e gitmek için Viyana'dan ayrıldığında kopuş geldi. Komitedeki yerini Anna Freud aldı. Otto Rank sonunda, Freudyen teorideki revizyonlarının IPA'nın ortodoksluklarından rahatsız olan yeni nesil terapistleri etkileyeceği Amerika Birleşik Devletleri'ne yerleşti.

KAYNAK: PSİKOLOJİ TARİHİ
(İNGİLİZCEDEN TÜRKÇEYE ÇEVRİLMİŞTİR.)