Psikolojiye Giriş: Sigmund Freud'un Psikoanalitik Kuramında Ego (Benlik) Nedir?

Ego, gerçeklik ilkesine göre hareket eder. İd'in dürtüleri çoğu zaman sosyal gerçeklikle bağdaşmaz olduğundan, ego enerjisini yönlendirmeye ve taleplerini bu gerçekliğin zorunluluklarına uygun olarak tatmin etmeye çalışır. Freud'a göre ego, id ile gerçeklik arasındaki arabulucu rolünde, genellikle “İd'in (Bilinçdışı) emirlerini kendi bilinç öncesi rasyonalizasyonlarıyla gizlemek, id'in gerçeklikle çatışmalarını gizlemek, ... id katı ve boyun eğmez kaldığında bile gerçeğin farkına varmak.” olarak ifade edilir. Başlangıçta, Freud ego kelimesini benlik duygusu anlamında kullandı, ancak daha sonra yargılama, hoşgörü, gerçeklik testi, kontrol, planlama, savunma, bilgi sentezi, entelektüel işlevsellik ve hafıza gibi psişik işlevleri içerecek şekilde genişletti. Ego, dünyanın düşüncelerinin ve yorumlarının dayandığı düzenleyici ilkedir. Freud'a göre, “Ego, dış dünyanın doğrudan etkisiyle değiştirilen id'in bir parçasıdır. ... Ego, tutkuları içeren id'in aksine, akıl ve sağduyu olarak adlandırılabilecek şeyi temsil eder; halat çekme gibi, şu farkla ki, halat çekme yarışında takımlar eşitlik içinde birbirleriyle savaşırken, ego çok daha güçlü olan 'id'e karşıdır.” Aslında, egonun “Üç Şiddetli Efendiye” hizmet etmesi gerekir... Dış dünya, süperego ve id." İd'in ilkel dürtüleri, gerçekliğin dayattığı sınırlamalar ve süperegonun kısıtlamaları arasında bir denge bulmaya çalışır. Kendini korumakla ilgilidir: İd'in arzularını sınırlar içinde tutmaya, gerçekliğe uyarlanmış ve süperegoya boyun eğmeye çalışır. Böylece, id tarafından yönlendirilen, süperego tarafından sınırlandırılan, gerçeklik tarafından itilen ego, rekabet eden güçler arasında uyum sağlamak için mücadele eder. Sonuç olarak, kolayca dış dünyayla ilgili gerçekçi kaygıya, süperegoyla ilgili ahlaki kaygıya ve id'deki tutkuların gücüyle ilgili nevrotik kaygıya maruz kalabilir. Ego, gerçekliğe saygı duyuyormuş gibi davranırken, çatışmaları en aza indirmek için gerçekliğin daha ince ayrıntılarını örtbas etmeye çalışarak id'e hizmet etmek isteyebilir. Ancak süperego, egonun her hareketini sürekli olarak izler ve onu suçluluk, endişe ve aşağılık duygularıyla cezalandırır. Bunun üstesinden gelmek için ego savunma mekanizmalarını kullanır. Savunma mekanizmaları, tehdit edici olarak algılanan dürtüleri gizleyerek veya dönüştürerek gerginliği ve kaygıyı azaltır. İnkâr, yer değiştirme, entelektüelleştirme, fantezi, telafi, yansıtma, rasyonalizasyon, tepki oluşumu, regresyon, bastırma ve yüceltme Freud'un tanımladığı savunma mekanizmalarıydı. Kızı Anna Freud, geri alma, bastırma, ayrışma, idealleştirme, özdeşleşme, içe çekme, tersine çevirme, somatizasyon, bölme ve ikame kavramlarını tanımladı. “Ego, id'den keskin bir şekilde ayrılmaz; alt kısmı onunla birleşir.... Ama bastırılmış olan da id'le birleşir ve onun sadece bir parçasıdır. Bastırılmış, yalnızca baskının dirençleriyle egodan keskin bir şekilde kesilir; id aracılığıyla ego ile iletişim kurabilir.” (Sigmund Freud, 1923) Zihnin Yapısal ve Topografik Modellerinin bir diyagramında, ego bilinçte yarı, bilinç önünde dörtte biri ve bilinçdışında diğer çeyrek olarak tasvir edilmiştir.KAYNAK: PSİKOLOJİ TARİHİ
(İNGİLİZCEDEN TÜRKÇEYE ÇEVRİLMİŞTİR.)