Çevrimdışı

PANTOLONLU BULUT’tan (giriş)

Pelteleşmiş beyninizde
kirden parlayan bir kanapede yan gelip yatan semiz bir uşak gibi

hayal kuran düşüncenizi
kanlı bir yürek parçasıyla tedirgin edeceğim
dalga geçeceğim, geberesiye küstah ve zehir dilli

Tek bir ak saç yok ruhumda
yaşlılığın çıtkırıldımlığı yok onda
Dünyayı bozguna uğratarak sesimin gücüyle
yürüyorum-yakışıklı
yirmi iki yaşında

Çıtkırıldımlar
Kemana yatırırsınız aşkı siz
Kabalar onu trampete yükler
Fakat, tersyüz edebilir misiniz kendinizi benim gibi
Öyle ki, dudaklar kalsın ortada, salt dudaklar

Çık da gel konuk odasından
gel de bir adam tanı
kibirli, patiskadan ve melek soylu memur karısı

Sen ki dudaklar çevirirsin aynı kayıtsızlıkla
bir aşçı kadın nasıl çevirirse yemek kitabının sayfalarını...

İster misiniz
ten kudurtsun beni

- ve gök gibi, renk değiştirerek ansızın -
ister misiniz
öylesine yumuşayım, sevecen olayım ki öylesine
hani, erkek değil de, pantolonlu bir bulut desinler bu

İnanmıyorum çiçekli Nice diye bir yerin var olduğuna
Benimle göklere çıkarılacaktır yeniden
hastane gibi bayatlamış erkekler
ve atasözleri gibi yıpranmış kadınlar da...

VLADIMIR MAYAKOVSKI
Çeviren: Ataol Behramoğlu

 

Çevrimdışı

MİSTİK ÖYKÜ’den

"Hatırla seni öldüren hamamı" Aeschylus.
Ellerimde şu mermer kafa uyanıverdim
Dirseklerim kopuyor, gücüm tükendi
Nereye yapsam, nereye yakıştırsam onu bilmiyorum.
Bir düş içinde yükselirken ben
Bir düş içine düşüyordu o
Hayatımız birleşti, ayrılmak güç.

Gözlerine bakıyorum: Ne açık, ne de yumuk
Konuşmakta direnen o ağıza konuşmaktayım
Cildin ötesine geçen yanakları tutuyorum
Ama daha fazla takat kalmadı bende oy.

Ellerim yitmede ve geri gelmede bana
Her seferinde birazı kopuk.

YORGO SEFERIS
Çeviren: Osman Türkay

 

Çevrimdışı

AĞIT*

Nehirler gibi,*

Ağlamak istiyorum,*

Garip bir başıma ben;*

Kaygılar almalı beni,*

Dalıp gitmeliyim,*

Eski maden gecelerin gibi.*

Neden,*

Pırıl pırıl anahtarlar,*

Neden harami elinde?*

Kalksana Oello ana,*

Aç sırrını,*

Bu bitmez gecenin*

Yorgunluğuna;*

Akıl ver damarlarına,*

Senin olsun,*

Yupanqui’ler güneşi*

Uyku hali konuşurum*

Seninle,*

Toprak toprağa.*

Sıradağların;*

Döl yatağı;*

Sen ey Perulu ana,*

Nasıl oldu nasıl oldu da*

Saplandı,*

Bu hançerler çığı,*

Senin gebe kumluğuna?*

Ellerin içindeyim,*

Kıpırdamam,*

Duyuyorum:*

Madenler yayılıyorlar,*

Yeraltı boğazlarına.*

Köklerinden olmuşum,*

Ben, senin;*

Bilmem neden,*

Toprak vermez bilgeliğini*

Bana.*

Geceden gayrı,*

Gördüğüm yok;*

Yıldızlı topraklar,*

Altında.*

Bu uyduruk,*

Bu cinli hayal da ne?*

Sürünür gider,*

Ta kızıl bir çizgiye?*

Yasın gözleri,*

Bitki, kapkara.*

Nasıl vardın,*

Bu acı rüzgara;*

Nasıl oldu, nasıl oldu da,*

Öfke taşları arasından,*

Kopak;*

Kaldırmadı kil tacını,*

O gözler kamaştıran?*

Yanayım kara bahtıma,*

Çadırlar altında, bırak!*

Kararmış ölü bir kök gibi,*

Ko batıp gideyim!*

Bu bitmez zalim gecede,*

Yerin dibine ineceğim, ben;*

Bir altın ağza kadar.*

Gecenin taşına uzanmalıyım.*

Burada ölmeliyim, derdimle.*



Pablo NERUDA

 

Çevrimdışı

NÂZIM'A BİR GÜZ ÇELENGİ

Neden öldün Nâzım? Senin türkülerinden yoksun ne yapacağız
şimdi
Senin bizi karşılarkenki gülümseyişin gibi bir pınar bulabilecek
miyiz bir daha?
Senin gururundan, sert sevecenliğinden yoksun ne yapacağız?
Bakışın gibi bir bakışı nereden bulmalı, ateşle suyun birleştiği
Gerçeğe çağıran, acıyla ve gözüpek bir sevinçle dolu?
Kardeşim benim, nice yeni duygular, düşünceler kazandırdın
bana
Denizden esen acı rüzgâr katsaydı önüne onları
Bulutlar gibi yaprak gibi uçarlar
Düşerlerdi orada, uzakta,
Yaşarken kendine seçtiğin
Ve ölüm sonrasında seni kucaklayan toprağa

Sana Şili'nin kış krizantemlerinden bir demet sunuyorum
Ve soğuk ay ışığını güney denizleri üstünde parıldayan
Halkların kavgasını ve kavgamı benim
Ve boğuk uğultusunu acılı davulların, kendi yurdundan...

Kardeşim benim, adanmış asker, dünyada nasıl da yalnızım
sensiz
Senin çiçek açmış bir kiraz ağacına benzeyen yüzünden
yoksun
Dostluğumuzdan, bana ekmek olan,
Rahmet gibi susuzluğumu gideren ve kanıma güç katan.

Zindanlardan kopup geldiğinde karşılaşmıştık seninle
Kuyu gibi kapkara zindanlardan
Canavarlıkların, zorbalıkların, acıların kuyuları
Ellerinde izi vardı eziyetlerin
Hınç oklarını aradım gözlerinde
Oysa sen parıldayan bir yürekle geldin
Yaralar ve ışıklar içinde

Şimdi ben ne yapayım? Nasıl tanımlar
Senin her yerden derlediğin çiçekler olmaksızın bu dünya.
Nasıl dövüşülür senden örnek almaksızın,
Senin halksal bilgeliğinden ve yüce şair onurundan yoksun?
Teşekkürler, böyle olduğun için! Teşekkürler o ateş için
Türkülerinle tutuşturduğun, sonsuzca.



Pablo NERUDA

Çeviren : Ataol BEHRAMOĞLU

 

Çevrimdışı

***********************************

BÜTÜN AŞK MEKTUPLARI


Bütün aşk mektupları
Gülünçtür.
Aşk mektubu olmazdı onlar eğer olmasalardı
Gülünç.

Ben de zamanında yazdım aşk mektupları,
Başkaları gibi,
Gülünç.

Aşk mektupları, eğer aşk varsa,
İster istemez
Gülünç.

Ama, her şey bir yana,
Asla aşk mektubu
Yazmamış olanlardır sadece
Gülünç.

Ah, yazdığım zamanlara geri dönsem
Farkında olmadan
Gülünç
Aşk mektupları...

(...)

Alvaro de Campos
(Fernando* PESSOA)
Çev.: Işık ERGÜDEN


*******************************


ERTELEME


Öbür gün, evet, yalnızca öbür gün...
Yarın öbür günü düşünmeye başlayacağım,
Belki her şey olup bitecek; ama bugün değil...
Hayır, bugün değil; bugün yapamam.
Öznel nesnelliğimin şaşırtıcı inadı,
Gerçek yaşamımın uykusu, araya girmesi,
Sezinlemesi, bitimsiz* bezginlik-
Bütün dünyam bir tramvaya yetişme çabası-
Öyle bir ruh o...
Yalnızca öbür gün...
Bugün hazırlanmak istiyorum...
Hazırlanmak istiyorum kendi yarınım için, öbür günü düşünmek için...
Sonucu belirleyecek olan bu.
Halihazırda planlarım var, ama hayır, bugün planlama yok...
Yarın plan yapma günüdür.
Yarın dünyayı fethetmeye masama oturacağım;
Ama ancak öbür gün fethedeceğim dünyayı...
Ağladığımı hissediyorum,
Apansız ağladığımı hissediyorum, derinden içime doğru...
Bugün ne olup bittiğini bilmeyin, bu bir giz, söyleyemem.
Yalnızca öbür gün...
Çocukken her hafta Pazar günü sirki beni eğlendirirdi.
Bugün bütün eğlencem çocukluğumdaki tüm hafta süren Pazar günü sirki...
Öbür gün, bambaşka biri olacağım,
Yaşamım zaferle taçlanacak,
Zekamın bütün gerçek nitelikleri, iyi öğrenimim, uğraşım-
Hepsi toplanacak bir araya herkese duyurmalı ...
Ama herkese sunulan boşa gidecek yarın...*
Bugün uyumak istiyorum, gerçek nüshayı yarın yapacağım...
Bugün için, hangi gösteri yineleyecek çocukluğumu bana?
Yarın bir bilet satın alabilirsem,*
Gerçek gösteri öbür gün çünkü...
Daha önce değil...
Öbür gün göstereceğim halkın karşısında yarınki* kendimi
Öbür gün bugün ben olmadığım görülecek sonunda.
Yalnızca öbür gün...
Sokak köpeği gibi uykuluyum.
Gerçekten uykum var.
Yarın size her şeyi söyleyeceğim, ya da öbür gün...
Evet, belki de yalnızca öbür gün..

Adım adım...
Evet, adım adım..


14 Nisan 1928
Álvaro de Campos
(Fernando* PESSOA)
Çev.: T.Asi BALKAR - Ergin ŞEHİRLİ


PESSOA: portekizlidir. tam adı fernando antónio nogueira pessoa'dır. 1888'de lizbon'da doğdu, 1935'te aynı kentte öldü. lizbon üniversitesi'nde eğitimini yarım bırakarak bir ithalat şirketinde ticari temsilci ve çevirmen olarak iş yaşamına girdi. geçimini ticari çevirmenlikle kazandı ve hiç evlenmedi. adının portekizce anlamı "kişilik" ya da "birinin büründüğü kişilik"e denk düşer. alberto caeiro, alvaro de campos, ricardo reis,* bernardo soares ve fernando pessoa isimlerini kullandı. yaşadığı dönemde cok az insan tarafından tanındı, bir kitap yayınladı. ancak ölümünün ardından portekiz şiirinin en büyük ismi olarak kabul gördü. yukarıda yer verdiğimiz şiirleri gerek biçim gerekse içerik açısından belirgin farklar içerir. bu durum üstat pessoa'nın şiir dünyasının zenginliğini gösterir.. özellikle ikinci şiir her pazartesi günü bir şeylere başlamaya karar verip o gün geldiğinde başlama gününü bir sonraki haftanın pazartesine erteleyen çağımız insanına ironik bir sesleniş gibidir.. *