Hani bir şarkı vardır herkesin dilinde..
Ve sen sürekli denk gelirsin, dinlersin ama kimin söylediğini bilmeden..
Bende sevdim bir gün seni..
Kim olduğunu - ne olduğunu bilmeden sevdim..
Kalbimin sonuna gelince en güzel nakarat başa sardım yeniden sevdim..
Sadece sen ol istedim, sildim tüm şarkıları kulağımdan, insanları kalbimden..
Çok mu şey istedim ki ben?
Tek bir şey istemiştim oysa, anlamadı beni kimse.
Kime açacağım ben sen kokan ellerimi, senin yansımanı taşıdığım gözlerimde hangi adama bakacağım?
Dudaklarımda adın saklıyken kime seviyorum diyebileceğim?
Kapasam mı gözlerimi, kimse görmese seni.. Bir bana kalsan, sadece uyusam..
Çıkarsam kalbimi koysam bir köşeye, saklamasam kimseden sevdiğimi?
Herkes görse içimdeki seni, utanır mısın?
Bütün çıplaklığıyla bir aşka dokunmaya korkar mısın?


» Melodram.

Hâlâ yalnız mısın?
Sadece özgür.
Peki mutsuz?
Sadece alışmış.
Peki ya aşık?
Sadece eksik.
Peki ya sen?
Hâlâ bekliyor musun?
Beklemek; şimdi hiç duymayan birine
Dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız.
Peki ya umut?
Umut; şimdi hiç görmeyen birine
Gökkuşağını anlatmak kadar zor ve imkansız.

If you can't measure it, it doesn't exist.