Çevrimiçi

Güneşin dünyaya uzaklığı yüz kırk dört milyon kilometre ve ışığının gezegene ulaşması sekiz dakika sürüyor. Dolayısıyla bir gün, güneş sönerse, bunu ancak sekiz dakika sonra anlayabileceğimi kabul ettim. Sekiz dakika boyunca, güneş sönmemiş gibi yaşayacak olan insanları düşündüm. Her anın, o son sekiz dakikaya dahil olabileceği olasılığını... tuhaftı insanlar, ya onlar fazla insandı, ya da ben eksik. Daha anlayamamışlardı sonunda ölüm olan bir hayatta mutlu son olamazdı. Kimse için.

Ama yine de insanlar, kendilerini kandırmak için hayatlarını dönemlere bölüyorlar ve ancak o dönemlere mutlu sonlar uydurabiliyorlardı.

Oysa hayat, her bölümünde ayrı bir hikâyenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdi... ben ise fazlasıyla sıkıldım...