Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Aradan tam üç ay geçmişti. Zaman Asaf için hem öğretici hem de sınav doluydu. Süleyman hâlâ sessizliğini koruyor, sorulara doğrudan yanıt vermiyor, sadece sabretmesini ve Allah’a teslim olmasını söylüyordu. Asaf, kendi iç çatışmalarıyla boğuşuyor, doğru adımı bulmaya çalışıyor, cesaretini ve kararlılığını sınayordu. Her küçük musallat olayı onu biraz daha olgunlaştırmış, liderlik yetisini güçlendirmişti.

O gün, Adıyaman’dan bir vaka ulaştı. Zeynep adında orta yaşlı bir kadın, kendi hayatını kurtarmak uğruna oğlunu karanlık cinlere feda etmiş, kocasını da kaybetmişti. Şehirdeki insanlar onları lanetli görmüş, evlerini satıp Adıyaman’a taşınmak zorunda kalmışlardı. Zeynep’in trajedisi, kendi eylemi ve Zuzula kabilesinin karanlık manipülasyonlarıyla tetiklenmişti; ancak bu olay Similya’nın musallatıyla doğrudan ilişkili değildi, sadece yeni bir gerilimin fitilini ateşliyordu.

Ve o anda, Zuzula kabilesinin en etkileyici cinnia’sı Similya belirdi. 1342 yaşında, güzelliği ve kudretiyle göz kamaştıran Similya, Süleyman’a hayran ve aşık olmuştu. Ama bu aşk saplantılı ve yıkıcıydı. Süleyman’ı elde etmek için her yolu denemeye kararlıydı.

Similya cüretkar bir şekilde yaklaştı:
“Bana yardım et, Süleyman… Bu musallatı çözmek için güçlerimi verebilirim. Ama bir şartım var: Melike’yi bırak ve benimle ol…”

Süleyman kararlıydı:
“Hayır, Similya. Melike benim için kutsaldır. Senin teklifini asla kabul etmem.”

Reddediş, Similya’nın öfkesini tetikledi. Dünya bir anda karanlık ve uğursuz bir enerjiyle doldu; fırtına gibi bir güç etrafı sardı. Asaf, Süleyman’ın yanında dururken, Similya’nın yarattığı kaosun içindeydi. Bu kez sınavı bizzat başlıyordu: Similya’nın tuzakları, felaketleri ve yanılsamaları karşısında hem Süleyman’ı hem Melike’yi korumak zorundaydı.

Ama Similya sadece Süleyman’a musallat olmuyordu. Aşık olduğu ve kıskançlığı yüzünden Melike’ye saldırmayı da denedi. Melike’nin etrafında keskin bir enerji dalgası belirdi, gölgeler uzadı ve havada keskin bir çığlık yankılandı. Asaf hızlı bir hamleyle Melike’yi savundu, Similya’nın büyülü enerjisini savuşturdu. Ancak Similya pes etmedi; hem dünyada hem Berzah’da sürekli yeni planlar kuruyor, Süleyman’ı elde etmek için her şeyi deniyordu.

Asaf, her tuzak ve her saldırıda kendi sınırlarını zorluyor, cesaretini ve liderliğini test ediyordu. Kendi korkularıyla yüzleşiyor, hatalı adımlarını telafi etmeye çalışıyor, her doğru hamlede biraz daha olgunlaşıyordu. Süleyman kararlı duruyor, Similya’nın çoğu planı ters tepmeye devam ediyordu.

Kaos doruk noktasına ulaştığında Similya, Melike’yi doğrudan hedef aldı. Kıskançlık ve saplantı, onun gözlerini karartmıştı. Asaf tüm gücüyle müdahale etti, ama Similya’nın kudreti ağırdı; Melike’ye gelen büyülü darbeler neredeyse yıkıcıydı. O an, Melike’nin içinde bir kararlılık kıvılcımı parladı. Kendi içindeki gücü ve cesareti keşfeden Melike, elini uzattı, kalbindeki tüm kararlılığı konsantre etti ve Similya’nın üstüne yürüdü.

Enerji bir anda patladı. Similya, beklemediği bir güçle karşılaştı; Asaf’ın müdahaleleriyle birleşen Melike’nin kararlılığı, Similya’nın kontrol edemediği bir çarpışmaya dönüştü. Son bir çığlık yükseldi, gölgeler dağıldı ve Similya ölerek bu dünyadan ve musallattan tamamen silindi.

Sessizlik çöktü. Asaf nefesini tutuyor, Melike’ye bakıyor ve Süleyman’ın kararlı duruşunu görüyordu. Sınav sona ermişti; Asaf hem cesaretini hem liderlik yetisini kanıtlamış, Melike ise kendi gücünü keşfetmişti. Zeynep’in trajedisi ve Zuzula kabilesinin karanlık oyunlarıyla birleşen bu kaos, hepsini hem dünyada hem ruhsal olarak büyütmüştü.

Asaf artık sadece gözlemci değil, gerçek anlamda çözümün bir parçasıydı. Her hamle, her savunma ve her kararlılık anı, onun olgunluğunu, sabrını ve liderliğini pekiştiriyordu. Bu gün, hem Süleyman’ın hem Asaf’ın hem de Melike’nin hayatında dönüm noktası olmuştu.
Asaf, derin bir nefes aldı, gözleri hala Similya’nın yok olan gölgesini arıyordu. Melike yanındaydı, ikisinin bakışları birbirine kenetlenmişti; cesaret ve kararlılığın, sevgi ve sadakatin bir zaferini paylaşıyorlardı. Süleyman, sessizce ama onlara güven vererek duruyordu; her biri kendi sınavını aşmış, ama biliyordu ki daha zor görevler ve yeni sınavlar onları bekliyordu. Asaf, yüreğinde bir kararlılık hissetti: artık sadece bir öğrenci değil, gerçek anlamda bir koruyucu ve liderdi. Gözlerini ufka dikti; karanlık ne kadar güçlü olursa olsun, birlikte durdukları sürece üstesinden geleceklerini biliyordu.

__________________