Çevrimiçi

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Şehrin üzerini kaplayan gece sessizliği, 71. bölümdeki gerilimi hâlâ taşırken, İnci hâlâ Zeyran’ın karanlık gölgesinin etkisi altındaydı. Ellerine yakılan kına ve rüyalarında gördüğü gelinlik, onun aklını bulanıklaştırmış, kalbini korku ve çaresizlikle doldurmuştu. Zeyran, karanlık bir aşk ve sahiplenme hissiyle İnci’den vazgeçmek istemiyor, onun üzerinde egemenliğini sürdürmeye çalışıyordu.

Süleyman, Hüddam olarak derin bir nefes aldı ve adımlarını sessizce attı. Asaf, hocasının yanında duruyor, gözlerinde hem merak hem de endişe vardı. “Hocam, bu defa işimiz gerçekten zor olacak, değil mi?” diye fısıldadı Asaf, kararlılığını gizlemeye çalışarak. Süleyman başını salladı: “Asaf, sadece zor değil, bu sınav sizin ikimizin de sabrını ve gücünü ölçecek. Ama birlikte başarabiliriz.”

İçeri girdiğinde Zeyran, İnci’nin çevresinde bir gölge gibi dolaşıyor, ona korkunç bir evliliğin karanlık hayalini yaşatıyordu. İnci’nin zihninde gerçek ve rüya birbirine karışmış, Zeyran onu kendine bağlamak için her türlü korkuyu ve acıyı kullanıyordu. Süleyman’ın gelişiyle gölge bir anlığına titredi; fakat Zeyran pes etmeye niyetli değildi. Onu durdurmak için Süleyman’ın önünde pusu kurmaya çalıştı, fakat Hüddam’ın kudreti karşısında tüm planları boşa çıktı.

Asaf da bu sırada aktif rol aldı. Genç Hüddam adayı, Süleyman’ın rehberliğinde Zeyran’a karşı stratejik bir müdahale yaptı. Zeyran’ın aklını karıştırmak ve İnci’yi serbest bırakmak için uyguladıkları taktikler, Asaf’ın yeteneklerini test etti. Bu onun en büyük sınavlarından biri oldu ve başarıyla sonuçlandı; İnci üzerindeki musallat çözüldü, korku yerini güven ve hafif bir rahatlamaya bıraktı.

Berzah aleminde küçük bir kaos yaşandı. Padişah Mürre, Müslüman cin askerlerini Süleyman’a destek için gönderdi. Küçük çaplı bir savaş yaşandı; gölgeler ve ışıklar arasında çatışma kısa sürdü ve hiçbir taraf zarar görmeden sona erdi. Süleyman, Asaf’ın üstün başarısını görünce başını salladı ve ona küçük, gizemli bir hediye verdi: “Bunu sakla, zamanı gelince seni önemli bir yere götürecek bir anahtar.” Asaf, meraklı bir sesle sordu: “Babam, yani hocam, ne zaman? Ama bekleyeceğim.” Süleyman, günün yorgunluğundan bahsederek sadece başını salladı: “Zamanı yaklaşıyor, Asaf… sabırlı ol.”

O akşamüstü, Süleyman ve Asaf camiye gittiler. Yanlarında Sabur ve Hamza da vardı; Müslüman cinler oldukları için camideki insanlar onları göremiyordu, ama Süleyman ve Asaf onları fark ediyordu. Namaz kıldılar, insanların dertlerini dinlediler; bu, Hüddam’ın hem görevini hem de huzurunu koruma anlarından biriydi.

Eve dönerlerken, bir cin aniden önlerini kesti ve küçük bir kağıt uzattı. Üzerinde şu yazıyordu: “Ebru hâlâ tehlikede ve sana ihtiyacı var.” Süleyman notu okuduğunda yüzünde hafif bir endişe belirdi. Sabur, dikkatle Süleyman’a bakarak “Efendim, bir şey mi oldu?” diye sordu. Süleyman hafif tebessüm etti ve cevap verdi: “Galiba konuşmamız ve çözmemiz gereken bir konu var, ama şimdi değil, yarın konuşalım.” Asaf’a da tembih etti: “Evdekilere hiçbir şey yansıtmayacağız; bunu saklayın.”

Böylece İnci tamamen kurtulmuş, Zeyran’ın karanlık musallatı boşa çıkmıştı. Ancak hem Süleyman hem Asaf, yaklaşan daha büyük sınavların sinyallerini hissediyor, Ebru’nun gizemi ve Zeyran’ın gölgesi hâlâ bir tehdit olarak kalıyordu. Bu gece, hem zaferin hem de yeni gerilimlerin başlangıcı olmuştu.

__________________