Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]




Gül ve Kenan, birbirlerini severek evlenmişti. Ailelerinin de büyük desteğini görmüş, mutlu çiftlerdendi. Lakin bu mutluluk uzun sürmedi. Gül, kızları Yezra’ya dört aylık hamileyken, Kenan’ı bir trafik kazasında kaybetti.

Bir müddet kendi başına yaşasa da, Yezra’yı dünyaya getirdikten on bir ay sonra Bekir ile evlendi. Bekir, Gül’ün yaşadığı semtte yaşayan bir esnaftı; Gül’ü beğenmiş, onunla evlenmek istemişti. Gül, kızına babalık edeceğini düşünerek evliliği kabul etmişti ve Yezra on bir aylıkken bu evlilik gerçekleşmişti. O zamanlar Gül, Bekir’in kendi halinde bir esnaf olduğunu biliyor, karanlık yönlerini tahmin bile etmiyordu.

Yezra, daha bebekken Bekir’i babası sanıyordu. Zaman geçtikçe, Yezra iki yaşına geldiğinde, Bekir sanki bir oyunmuş gibi göstererek Yezra’dan kanını aldı. Gül’ün bile haberi yoktu; Yezra ise bunu oyun sanıyordu. O günden sonra, Gül’ün ve Yezra’nın hayatları tamamen değişecekti. Yezra’dan alınan kanın karanlığa götüreceği gerçek, anne kız tarafından bilinmese de Bekir için çok netti; çünkü bu kan, ifritlere kurban olarak sunulmuştu ve 20 yaşına kadar geçerli bir anlaşmanın temeli olmuştu.

Gece olduğunda Yezra, yorganının altında titrerken gözlerini kapatıyordu ama uyku ona bir türlü huzur vermiyordu. Rüyasında karanlık bir gölge odasını dolaşıyor, sessiz fısıltılarla adını çağırıyordu. Küçük elleri yorganın kenarını sıkıca kavrıyor, nefesi düzensizleşiyordu. Uyanıyor, annesinin yanına koşmak istiyordu ama bir yandan odadaki boş köşelerden gelen soğuk bir nefesin, onu hâlâ izlediğini hissediyordu. Kalbinde tarif edilemez bir korku vardı; rüyalar ve gerçeklik arasındaki sınır giderek bulanıklaşıyordu.

Yıllar böylece ilerledi ve zaman akıp geçti.Artık Yezra altı yaşındaydı; annesinin kucağında sessizce otururken, aklına belirsiz bir huzursuzluk takılmıştı. Küçük kız, geçmişte yaşadığı bulanık anıları hatırlıyor gibiydi; oyun sandığı anlar, farkında olmadan karanlığa dokunmuş parçalar… Hepsi ruhunda sessiz bir ürperti bırakıyordu.

Bekir, evde görünürde normal bir adam gibi davranıyordu. Fakat dışarıda, gizli bir mekânda karanlık işler yapıyor; insanlara yardım ediyormuş gibi görünse de aslında belalara yol açıyordu. Kötü ifrit, anlaşmayı beklemez ve Yezra’yı erken almak ister. Bekir bu durumu fark etti. Önce ifritlerle konuşup anlaşmaya çalıştı, ama bu çaba işe yaramayacağını anlayınca, altı yaşındaki Yezra’yı korumak için muska hazırladı. Kendi sonunu getireceğini henüz fark etmemişti. Muska, Yezra’yı doğrudan ifritlerin dokunuşundan 20 yaşına kadar uzak tutuyordu; ama ifritler görünmese de varlıklarını hissettiriyordu: soğuk nefesleri, ürpertici fısıltıları ve sessiz, gerilim dolu varlıkları, küçük kızın ruhunda açıklanamayan bir korku bırakıyordu.


İfritlerin öfkesi, Bekir’in koruma büyüsüne yöneldi ve sonunda Bekir, ifritlerin öfkesine yenik düştü. Cesedi, evin karanlık köşelerinden birinde bulundu.

Bekir öldüğünde ne kadar üzülseler de, her şeyden kurtulduklarını ve sakin bir hayat süreceklerini sanıyorlardı. Hele ki Gül, Bekir’in karanlık yüzünü bunca zaman nasıl anlayamadığını düşünerek pişmanlık içinde Yezra’ya daha sıkıca sarılmış ve “Sadece kızım, bana yeter” diyerek yola devam etmişti.

Bu süreçte altı yaşında olan Yezra da yavaş yavaş büyüyordu. Zaman ise hızlıca akıp geçiyordu. Altı yaşından üniversiteye kadar okul hayatı boyunca Yezra, ifritlerin varlığını göremese de hissediyordu. Ders çalışırken, oyun oynarken ya da uyumadan önce yatağında, odadaki soğuk nefesler, boş köşelerden gelen ürpertici fısıltılar ruhunda derin izler bırakıyordu. Bu hisler, onu tetikte tutuyor ve karakterinin psikolojik gelişimini şekillendiriyordu.


Zamanla Yezra, hem içten hem de dıştan değişiyordu. Altı yaşındaki masumiyetin yerini, büyüyen merak ve dikkat almıştı. Siyah, düz ve uzun saçları omuzlarından aşağı süzülüyor; parlak mavi gözleri ise çevresindeki en ufak ayrıntıyı bile fark ediyordu. Güzelliği, doğal ve çekiciydi; ama asıl dikkat çekici olan, içindeki cesaret ve meraktı. Karanlık hissiyatları ve geçmişin gölgeleri, onu sadece tetikte bırakmıyor, aynı zamanda olaylara karşı daha bilinçli ve hazır hale getiriyordu.


Lise ve üniversite yıllarında Yezra, akademik olarak başarılı, meraklı ve cesur bir genç kız olmuştu. Psikolojik olarak tetikte, ruhunda taşıdığı karanlık izlerle baş etmeye başlamıştı. Ve üniversiteyi bitirdiğinde, artık hem fiziksel hem de zihinsel olarak bağımsız bir genç kız olarak hayatına devam ediyordu; geçmişin gölgeleri hâlâ onunla olsa da, içindeki kararlılık ve merak, onu gelecekteki karanlıkla yüzleşmeye hazırlıyordu.

Ve işte Yezra, yirmi yaşına bastığında, geçmişin sessiz ve karanlık yankıları hâlâ peşindeydi. Küçük yaşta alınan kanın taşıdığı sır, ruhunda derin izler bırakmıştı; ifritlerin gözleri artık sabırsızlanıyordu. Muskanın koruması sona ermiş, zaman dolmuştu. Yezra, farkında olmadan kaderinin tam ortasına yürüyordu; ve bir gün, gölgelerin gerçek yüzüyle yüzleşeceğini hissedebiliyordu.

__________________